88 øre

Eit forlag har sendt meg eit brev med «royaltyavregning for 2008». På det eine arket står det:

Ant. solgte: 2
Til utbetaling: 0,88

I brevet gjer dei elles merksam på at dei ikkje utbetaler vederlag som er under 100 kroner, men overfører slikt til neste år. Det synest eg i grunnen er heilt greitt, for om det held fram på denne måten, treng eg ikkje å bale med det på sjølvmeldinga før om 114 år.

Portoen for å sende meg denne meldinga kom på litt over 11 kroner.

Read Full Post »

Strykrekord

Den siste tida har det gått rykte om at på Dragvoll er det berre å møte opp på eksamen i fag utan å ha lese pensum eller fylgt undervisninga, og så får ein seg nokre gratis studiepoeng. Dei kostar i høgda utgiftene til bussbilletten.

Vel, rett nok gjeld dette nokre få emne med fleirvalseksamen (tippekonkurranse) på eitt bestemt fag i motsett ende av bygningsmassen (psykologi). Og rett nok er det i skrivande stund heller ikkje undersøkt systematisk, berre anekdotisk gjennom ein student som stod fram i avisa.

Men i lys av dette er det likevel interessant å sjå at på ein annan Dragvoll-eksamen i vår var det 100 % stryk. Det var til og med på eit innføringsemne utan forkunnskapskrav.

Eksamenssjangeren var utgreiande og alt anna enn tippekonkurranse. Men det eg vil nemne spesielt, er likevel at rekorden med 100 % stryk fekk me no i eit semester der det ikkje var tilbod om undervisning. Det er eigentleg eit haustemne. Til vanleg har dette emnet ein strykprosent som varierer mellom 10 og 30, avhengig av undervisningsomfanget.

Det ligg menneskelagnader i slike karakterar. Det skal heller ikkje gløymast. Jamvel om det er freistande å seie at det ikkje er gratis studiepoeng å få her, veit eg òg at fleire av studentane på denne eksamenen slett ikkje fekk strykkarakteren sin gratis.

Read Full Post »

Kandidatnummer

Like før eksamensperioden kunne arbeidsgjevaren orientere oss via massemedia om at frå og med no skal studentane bruke kandidatnummer i staden for studentnummer på eksamen. Litt betre anonymisering har me ynskt oss lenge, så dette var hyggjeleg. Kandidatnummera har ingenting med studentnummera å gjere. Ein student har eitt studentnummer, men kandidatnummeret endrar seg frå eksamen til eksamen.

I den eine eksamensbunken i vår la eg merke til at alle kandidatnummera såg mistenkjeleg ut som studentnummer: nøyaktig seks siffer, og i akkurat det same området i talrekkja. Hm, rart.

I bunken fann eg også eit eksamenssvar med eit kandidatnummer som eg ikkje fann att i vurderingsprotokollen (det som tidlegare heitte sensurprotokollen), altså utskrifta over kandidatar der ein skal føre inn karakteren. Når sensurbunken ikkje er i samsvar med kandidatlista, fører eg ikkje inn karakterar før nokon har oppklart saka for meg.

Så saka vart undersøkt. Og saka er at kandidatnummer er på fem siffer, ikkje seks. Kandidatnummera startar nummereringa på 10000, og nummereringa vert starta på nytt kvar dag. På akkurat denne eksamenen var kandidatnummera likevel identiske med studentnummera. Det hadde berre vorte slik, ein må vel rekne med litt hikke i ein slik oppstartsperiode. Og det kunne forklare kvifor kandidatnummera på denne eksamenen såg ut som studentnummer: dei var studentnummer.

Men kva med den mystiske studenten som eg ikkje fann på lista? Jau, den studenten hadde likevel fått eit eige kandidatnummer på lista, men hadde i samsvar med instruksen for denne eksamenen levert eksamenssvar med studentnummer på. Og sjølv om det altså ikkje er på hundretusenvis med studentar som tek eksamen på éin og same dag, hadde kandidatnummeret likevel vorte sekssifra og såg heilt ut som eit studentnummer.

Det såg faktisk ut som studentnummeret til ein annan student ved universitetet. Då byrjar det jo å verte morosamt.

Read Full Post »

Russ

Det er russetid, og som vanleg er russen endå yngre i år enn i fjor, og svært mykje yngre enn eg sjølv var då eg var russ.

I fjor var eg akkurat dobbelt så gamal som dei yngste studentane mine. Det tyder at i år er det tjue år sidan eg var russ. Fy som tida fer. Kanskje eg byrjar å verte vaksen, for då skal visst tida gå fort.

For nokre veker sidan såg eg eit bilete av ein mann i avisa, ein mann som eg kjende som ein svært gamal mann medan eg var tenåring. Alderen hans stod i avisa, han er i dag ikkje noko meir enn rett og slett vaksen, men med litt hovudrekning fann eg ut at på den tida då eg kjende han som ein svært gamal mann, var han yngre enn eg er no. «Ja, då veit du kor gamal studentane dine synest at du er,» seier fru Judith.

På det lågoppløyselege biletet her (med manglande fargestyring til ære for verdsveven) kan ein ikkje sjå at det står «VØRTERØL!» på brystet mitt. Det var Vegard Bendik som fekk låne pennen min, og som i ungdommeleg ironi skreiv ØL! med store bokstavar og ropeteikn. Utan like mykje ironi (eg fekk diverre ikkje del i slikt før seinare i livet) fekk eg overtalt Kåre Magne (trur eg) til å hekte på VØRTER- like over.

Den tida eg var student i Volda, fekk eg forresten vite at det var berre to menneske som kjøpte vørterøl på den eine butikken der. Det var eg og ein gamal mann.

Den offisielle russesongen til Russ 89 var Bombadilla Life. Så er det sagt. Nyt øyreormen, og sov godt.

Read Full Post »