Systemet kom i mål

– Nei, dei symptoma har eg ikkje, fortel eg.
– Men kvifor er du her då? spør sjukepleiaren (eller var det ein lækjar).
– Fordi Systemet går sakte.

Observante lesarar vil ha oppdaga at eg vart sjuk i fjor haust. Det eg ikkje har skrive, er at det tok fleire veker å få lækjartime, deretter tok det tre månader å verte henvist, så stod eg i kø for å få lov til å stå i kø for ei undersøking. Neste undersøking skulle eg eigentleg til fire veker seinare, men dette vart åtte veker, og då eg kom dit, vart eg flytta til ein annan kø, no på tre månader, som vart litt meir. Tolv og ein halv månad etter at eg vart sjuk, kom Systemet i mål i dag. På denne tida har eg også vorte litt klokare på korleis Systemet klarer å overhalde fristane sine: det er berre å nullstille ventetida, det.

All ære til dei som tok seg av meg i dag. Om nokon av dykk les dette, så vit at eg aldri før har følt meg i så trygge hender, sjølv om situasjonen var noko ukomfortabel. Og også fastlækjaren skal ha skryt.

Etterverknadene etter dagens undersøking er både upraktiske og steikje smertelege, men diagnosen er triveleg, etterverknadene kjem til å gå over, og om eg no berre er i form til å gå på jobb resten av veka (det må eg), så er alt perfekt.

Read Full Post »

Engasjert og nytenkjande?

Eg har problem med å ta det seriøst når nokon tillegg folk kollektivt personlege eigenskapar utan å kjenne korkje folket eller rammevilkåra deira.

Ei nyhendesak hjå NRK Trøndelag fortel at studentane (les: studentpolitikarane) ved dei fire store universiteta våre krev at førelesarane skal vise engasjement og tenkje nytt. Å vise engasjement og tenkje nytt er det same som å bruke elektroniske hjelpemiddel i undervisninga, særleg podkast og e-bøker. Fint å sitje med definisjonsmakta, ja. Poenget med desse hjelpemidla er visst at studentane ikkje skal vere avhengige av å møte fysisk til førelesing.

Når dette ikkje skjer i det omfanget som studentpolitikarane ynskjer, fortel leiaren av Studentparlamentet UiO at dette «skyldes en konservativ grunnholdning og et manglende fokus på studentene», og i tillegg «at dette ikke handler om penger, men om endringsvilje».

Dette er sjølvsagt ikkje anna enn brønnpissing, ein personorientert argumentasjonsteknikk som berre er eigna til å diskreditere folk, spore av debatten, og gjere det bortimot umogeleg å kome med sakleg informasjon utan å verte fanga av førehandskarakteristikken. I beste fall vil ein verte stempla som surpomp utan truverde i saksopplysningane, same kva dei opplysningane måtte vere.

Eg, som i alle år har trutt at eg bryr meg om studentane mine, hadde opphavleg kladda ein lengre og heilt sakleg bloggpost om at eg ikkje er imot elektroniske hjelpemiddel, at eg sjølv bruker slikt til ein viss grad, men at det finst pedagogiske omsyn og faglege, økonomiske og andre rammevilkår som gjer at eg ikkje kan oppfylle det studentpolitiske ynsket.

No veit eg ikkje heilt. Skal tenkje på det. Snakkar desse studentpolitikarane på vegner av studentar flest, tener det ikkje noko føremål å skrive ein slik bloggpost. Snakkar dei berre på vegner av seg sjølve, trengst ikkje bloggposten.

Men om du som les dette, er studenten min, så må du for all del kome til meg og fortelje om det dersom det er noko som fungerer dårleg i undervisninga mi (eller dersom det er noko eg gjer som faktisk fungerer bra). Slik eg ser det, er dette det aller mest grunnleggjande hjelpemiddelet for undervisninga: at studentar og førelesarar har gjensidig innsikt i kvarandre sin situasjon.

Read Full Post »

PagaWeb igjen

I 2009 vart PagaWeb innført for å spare verdfull arbeidstid. Det gjekk ikkje så veldig bra. Men etter at eg skreiv om dette for eit år sidan, har mykje skjett. Mellom anna har eg fått e-post frå hyggjelege folk i Bluegarden, PagaWeb (ofte også stava PAGAweb) har vorte kompatibelt med Mac og moderne tilstandar, og eg kan til og med finne lønsslippen min på eiga hand. Så ja: det fungerer faktisk, og det noko nostalgiske grensesnittet i Java-skjemaa er det ingen som tek fysisk skade av.

No kom det melding til dei tilsette frå høgare hald om at vi må logge inn på PagaWeb og leggje inn opplysningar om familie og næraste pårørande. Dette vert difor ein rapport frå utprøvinga av den oppdaterte versjonen av PagaWeb.

Høgare hald, som ikkje er å laste for noko, var venleg å skrive ei detaljert oppskrift for korleis det skulle gjerast (tilpassa målgruppa på fortreffeleg vis), så her låg alt til rette for at det skulle gå bra.

gå til https://********** (bruk kun Internet explorer, Java må være installert og updated for å åpne skjema!)

Internet Explorer finst berre for Windows, men greitt nok, eg har jo med sjølvsyn sett at Safari fungerer. Det er også gledeleg at PagaWeb no fungerer med oppdatert Java. Sjølv har eg aller nyaste versjon installert (versjon 6, oppdatering 21), så dette må vel gå bra. Ja, med eit ørlite men framleis gyldig atterhald frå 29. april om det som på den tida var den nyaste oppdateringa, og redigert i juni for å åtvare også mot den då nyaste oppdateringa:

At nye versjonar av Java kan skape problem for PagaWeb, er ikkje nytt. Men sidan alarmen er falsk, er det ikkje noko verre enn at eg skal klare å klikke på ja eller nei, alt etter som. På Windows med Internet Explorer skal dei altså klikke på «nei» for ikkje å la vere å tillate noko, enkelt og greitt eit raudt lys for det raude lyset. Som språkmann med datarøynsle tippar eg at dette i omsett form tyder at folk med Mac skal klikke på «Tillat» for å tillate. Så her er det berre å skride til verket.

gå til:
– Skjemaer/oppgaver
– Nytt skjema
– Personinformasjon

No skal det nemnast at eg aldri fekk denne åtvaringa som det vart åtvara mot, så eg gjekk vidare utan å verte stoppa. Då kjem eg til ei side med to faner. Under fana «Person» kan eg endre namn og diverse på meg sjølv (bortsett frå at det på PagaWeb-kurset i fjor vart sagt at vi ikkje skal endre namn på oss sjølve fordi det kan føre til tekniske problem), men felta for «Eksisterende informasjon» er tome. Eg finst, det er ikkje det, for eg finn både namn og adresse annanstads i systemet, berre ikkje på skjemaet for personinformasjon.

Vel vel, det var uansett ikkje her eg skulle stappe inn Judith. Eg skal over til fana «Familie», men fyrst vil eg berre utvide vindauget litt for å verte kvitt det liggjande rullefeltet, skjemaet er ørlite for breitt for vindauget sitt.

Nei, det gjekk visst ikkje. Eller jau, eg klarer å utvide vindauget, men skjemaet held stand, til og med det ståande rullefeltet held stand og nektar å flytte seg, slik at vindaugsinnhaldet har det like trongt som før, det liggjande rullefeltet er der enno, med ein fin marg bort til den utvida vindaugskanten, som no ligg langt til høgre for også det ståande rullefeltet. Og gjer eg vindauget smalare, så forsvinn både det ståande rullefeltet og høgre enden av det liggjande rullefeltet. Men det er jo betre enn sist eg skreiv om PagaWeb, då fekk eg ikkje opp dette skjemaet i det heile teke. (Klikk på videoen for å sjå.)

Velg arkfanen Familie og fyll inn opplysninger om pårørende

Det er som sagt her eg skal stappe inn Judith. Her er det masse feltgrupper for ulike folk som eg er i slekt med, men i dag skal eg stappe inn berre Judith.

Så i den fyrste feltgruppa kryssar eg av for «NÊrmeste pÂr¯rende». Deretter prøver eg å velje «ektefelle» eller noko sånt i menyen for «slektsskap». Men det går ikkje. Det einaste eg finn, er eit menyval der det står «(ingen)». Og det er kanskje like greitt med tanke på fugeformativen.

Det går fint å fylle ut namn og adresse, sjølv om adressa inneheld ein ø. Hadde kona mi vore islandsk og heitt Þóra Guðmundsdóttir eller noko sånt, hadde vi framleis vore godt innanfor rammene til ISO 8859-1 (som PagaWeb elles baserer seg på), men då eg prøvde (for eg måtte jo prøve), viste det seg umogeleg å taste inn Þ og ð. Å kopiere bokstavane frå eit anna dokument og lime dei inn i javaskjemaet fungerte heller ikkje: innliming med ⌘V gav berre ein v, og i menyen er «Lim inn» gråa ut. Og samiske bokstavar som č og ŋ kan ein berre gløyme.

Sjølvsagt må eg prøve endå litt meir. Det verkar som det meste frå ISO 8859-1 lèt seg skrive, men ikkje ñ, ¤, ÷, × (gongeteikn), ¡ (opp-ned ropeteikn), frittståande tøddel (¨) og ein del andre teikn, men frittståande cirkumfleks (^) lèt seg skrive. Også euroteiknet € lèt seg skrive, trass i at det ikkje finst i ISO 8859-1. Så det kan verke som om det finst strikte grenser for kva for nokre teikn som er lovlege i 2010, nitten år etter at Unicode 1.0.0 såg dagens lys.

– Endre «status» til «Til overføring»
– KLICK PÅ «SEND» etter du har fyllt ut skjemaet for å gjøre informasjon tilgjengelig!!!)

«Til overføring» er ikkje mogeleg for meg. Trykkjer «Send». Men skjemaet vil ikkje sendast.

I staden kjem det ei melding om at «Verdien er obligatorisk». Men kva for ein verdi? Skrivemerket dukkar opp i feltet for e-postadresse i den neste, ikkje utfylte feltgruppa for nokon som er pårørande.

Ja vel, la meg skrive inn e-postadressa hennar ein gong til, då. «Send.»

«Verdien er obligatorisk,» seier PagaWeb, og plasserer skrivemerket der eg allereie har skrive e-postadressa for andre gong. Så eg fyller ut heile feltgruppa som ei duplikatoppføring av kona mi, og for å vere på den trygge sida legg eg inn papirpostadressa dobbelt begge stadene for å fylle ut absolutt alle felt som eg får lov til å fylle ut.

«Verdien er obligatorisk,» seier PagaWeb, og nektar meg å sende inn skjemaet. Det er framleis e-postadressa til Judith nr. 2 som vert markert.

Eg klikkar på «Lagre» og prøver «Send» igjen. Same problem. Eg lèt att skjemaet og opnar det på nytt. Oi, ingenting har vorte lagra.

Etter eit par timar med effektivt innspart tid skjøna eg at kvoten min for usynleggjering av administrative oppgåver var oppbrukt for denne gongen, så då gjekk eg til ein administrativt tilsett og bad om assistanse. Han fann fram eit ni år gamalt operativsystem og ein javaversjon frå i fjor vår, og snart var jobben gjord.

Men så var det dette rullefeltet, då. I det vindauget som ville la seg utvide og likevel ikkje ville la seg utvide. Då vi fekk prøvt det ut i ro og mak på ein Windows noko seinare, viste det seg at dette vindauget ikkje ville la seg utvide i det heile teke på den plattforma. Det verkar også som om den faste breidda på vindauget eigentleg er stor nok, men så har dei gløymt at også den loddrette rullesjakta tek plass.

Same kva, å betateste programvare av denne typen kan vere ei fin øving, som til og med kan auke medvitet om den teknologiske forhistoria vår. Men eg trur ikkje det er slikt eg eigentleg får betalt for å gjere i arbeidstida. Er det ikkje nokon der ute som vil spandere ein Mac på Bluegarden?

Read Full Post »