Bloggminne om brannen

Natt til 4. desember 2014, for fem år og nokre timar sidan no, blogga eg om brannen som kom eit døger tidlegare. Ein varm tanke går stendig til dei naboane som rakk å varsle brannvesen/politi og dei som sov. Hadde det skjett få minutt seinare, ville også vi ha mist heimen vår, og andre kunne ha mist livet. Eg veit ikkje kven alle var, men takk.

• Då brannen kom (4.12.2014)
• Eitt år sidan brannen (3.12.2015)

Read Full Post »

Vollgravene er tetta

Som kjent opplevde vi å ha Sverresborg Malerservice inne på kjøkenet vårt. Deretter var Tryg sentralt imøtekomande, før dei trenerte saka i rundt eit halvt år og til slutt stoppa heile greia, dikta opp ei ferdigbefaring, og kravde at burettslaget måtte inn som part dersom noko skulle skje.

Vi fekk eit møte med burettslaget i sommar. På grunn av omfanget på tilstandane meinte burettslaget at det ville vere større sjanse for at Tryg gjekk med på å gjere noko med det dersom vi gav slepp på noko av det som Sverresborg Malerservice hadde etterlate seg, slik at vi dermed liksom viste velvilje. Så vi avgrensa oss strategisk til å få utbetra dei vollgravene langs veggene som Sverresborg Malerservice hadde laga ved å støype golvlistene ned i golvet under golvavrettinga. I tillegg var det ein detalj med ein kraterreparasjon på golvet som ikkje var heilt tett. Vi sløyfa dermed slipt panelvegg, veggsprut av avrettingsmasse og tetting av sjanglande golvgliper under kjøkenbenken (som Sverresborg hadde lovt oss høgt og høgtidleg å tette).

Medan vi var på Sunnmøre i august, ringde telefonen. Det skulle kome ein handverkar frå eit profesjonelt firma. No måtte dette rettnok vente til vi var tilbake.

No i november skjedde det. Då var det eit år sidan Tryg sentralt byrja å trenere saka aktivt, og femten månader sidan Sverresborg Malerservice stod og skrøna til oss om så mangt. Reparasjonsarbeidet var gjort på éin dag. Vollgravene er no fylte og tetta, og oppå dei har vi fått lister som korkje treng silikonfuge eller vaskelist utanpå seg. Og vi fekk ikkje eingong tapetskade, som jo Sverresborg Malerservice hadde vore så redde for. Jau då, vi trur gjerne at Sverresborg Malerservice ville ha greitt å lage tapetskade, men dette andre handverkarfirmaet fekk det altså ikkje til.

Eg håper at denne bloggposten vart den siste i serien om brannen.

Read Full Post »

Tryg har svart

Vi har fått eit svar frå Tryg Forsikring. Dei som kjenner forhistoria, kan hoppe rett ned til neste mellomtittel.

Bakgrunnen

Tryg finansierte kjøkenreparasjonane våre etter brannen, fordi burettslaget var forsikra der. Dermed vart vi eigentleg ikkje rekna som part i reparasjonsarbeidet. Men reparasjonane gjekk ikkje berre bra. Vi reklamerte på delar av jobben til Sverresborg Malerservice. Mellom anna hadde dei støypt golvlistene våre ned i avrettingsmassen og spruta avrettingsmasse oppover veggene. Dette og meir er omtalt i Støv kan ikkje flyge oppover. På reklamasjonssynfaringa i august 2015 vart visse utbetringar lovde, men resultatet vart så som så.

Røynslene med Trygs lokale prosjektleiing gjennom ti månader i eksil var variert. Det var der vi fekk den fyrste konkrete informasjonen om arbeidet i bygningsmassen, medan ingen andre visste noko. Og den ukuelege optimismen på våre vegner skal vi seint gløyme. Men etter kvart fekk vi gjerne ikkje svar på slikt som vi var avhengige av å få svar på. Og det kunne vere skiftande vilkår for det eine og det andre, t.d. under heimflyttinga. Då vi ville oppretthalde reklamasjonen, gjekk vi utanom den lokale prosjektleiinga, og tok derfor i november 2015 kontakt med Tryg sentralt.

Der spurde vi om kva Tryg ville tilrå som løysing. Og frå sentralt hald var dei imøtekomande. Mellom anna fekk vi telefon om at dei hadde lese bloggposten om handverkararbeidet, og gjerne ville ordne opp, slik at vi kunne få oppleve ei hyggjelegare side ved Tryg. Men snart var vi inne i dei klassiske rundane med «send inn på nytt», «takk for din henvendelse» og ingenting. Etter nokre månader og ei meir målretta purring fekk vi til slutt beskjed om at dei allereie hadde ordna opp. Dei hadde nemleg kompensert for det som viste seg å vere noko anna, nemleg nokre stort sett førehandsavtalte utlegg.

I slutten av mars 2016 namngav eg endeleg Tryg, og skreiv om det m.a. i Kjøkengolvet og det som skjedde etterpå.

Svar frå Tryg

Opphavleg hadde vi altså spurt Tryg om kva dei ville tilrå som løysing. Men Tryg var framleis lite kommunikative. Så då det rundt eit par månader seinare, i mai, hadde gått oppunder eit halvt år på denne måten, føreslo vi sjølve ein veg vidare: Vi bad Tryg om å tillate at vi fekk råd frå kvalifisert hald om korleis arbeidet og dei ufullstendige utbetringane frå Sverresborg Malerservice kan utbetrast.

For nokre dagar sidan fekk vi svar:

Vedlagt følger referat fra ferdigbefaring i din leilighet. Tryg anser seg ferdig med saken. Om du har ting du vil reklamere videre på så må du ta dette opp med styret i borettslaget.

Så Tryg krev at det vert gjort eit styrevedtak dersom vi vil oppretthalde reklamasjonen på handverkararbeidet heime hjå oss, utført på Trygs prosjekt av handverkarar som vi sjølve låste inn.

For Tryg reknar seg dessutan som ferdige, og viser til ei «ferdigbefaring i din leilighet». Dei dokumenterer denne med eit referat. Referatet er datert 17. august 2015, det er ført av Trygs prosjektleiar, og refererer frå ei synfaring som fann stad 14. august.

Den 14. august 2015 var eit tidspunkt der kjøkenet hadde to gjenplugga vassrøyr som stakk opp frå golvet, saman med eit stengt avløpsrøyr. Det fanst enno ikkje ventilhòl for innluft, ikkje vindaugskarm og ikkje innreiing. Det hadde ikkje vore elektrikar der, og eit par typar veggarbeid låg framleis i framtida. Heller ikkje Sverresborg Malerservice var ferdige nok til å ha henta utstyret og avfallet sitt, som framleis låg på kjøkengolvet etter jobben i juli, og dei hadde allereie fortalt at det etter deira syn inngjekk også anna framtidig arbeid i samband med golvleggingsarbeidet.

Referatet sjølv nemner ikkje orda «ferdig» eller «ferdigbefaring». Referatet har overskrifta «Avklaringer», og fortel i fyrste punkt at dette var ei synfaring i samband med «mangler og klager», avgrensa til «de utførte malerarbeider på kjøkken».

Det dreier seg rett og slett om referatet frå reklamasjonssynfaringa etter m.a. avrettingsmassesprutinga og dei nedstøypte golvlistene. Referatet, som vi kjende frå før, spesifiserer nokre utbetringar for den delen av jobben som dette bestemte firmaet stod for på kjøkenet. Som fortalt i ein tidlegare bloggpost fekk vi på den synfaringa i praksis ikkje noko anna val enn å samtykkje i at firmaet fyrst skulle prøve å reparere delar av arbeidet sitt på sin eigen måte. Men som det står i referatet, så tok vi atterhald om vi kom til å godta resultatet.

Vi godtok ikkje resultatet, og noko av det som vart lovt og referatført i august 2015, har heller aldri vorte gjort ferdig. Det er dét saka handlar om. Noka synfaring for å sjå over sluttføringa deira eller anna arbeid har vi aldri hatt. Det siste handverkararbeidet som vart gjort inne hjå oss i regi av Trygs prosjekt, heilt urelatert til reklamasjonssaka, vart elles utført 9. oktober 2015, ei veke etter at vi hadde flytta heim.

Det overraskar vel ingen at å bu borte i månadsvis og aldri vite kva som skal skje, er noko av det samanhengande mest slitsame vi har vore borte i. Makthierarkiet i ein slik situasjon har i tillegg forsikringsselskapet på toppen og den evakuerte på botnen, og vi har såleis vore avhengige av deira velvilje. Det triste er i og for seg ikkje naudsynleg når den som har makt, bruker den makta til å endre vilkår og premissar undervegs, slik vi fekk oppleve nokre gonger. Det er frustrerande men ikkje naudsynleg trist. Det triste er når den instansen som har makta, veit så altfor godt at dei kjem unna med alt.

Read Full Post »

Kjøkengolvet og det som skjedde etterpå

Dette er den tredje og så langt siste planlagde bloggposten i miniserien om Tryg Forsikring si rolle i det som skjedde etter brannen. Vår kontakt med dei har primært gått via den lokale prosjektleiinga, som har vore direkte engasjert av Tryg, og som har representert dei. For meir bakgrunn sjå starten på den fyrste av desse tre bloggpostane.

Bakgrunn Tryg Forsikring hadde forsikra bygningsmassen i Risvollan Borettslag, og finansierte reparasjonane etter brannen. For oss finansierte dei også bortebuinga og kjøkenet som måtte erstattast.

Arbeidet med kjøkengolvet er omtalt relativt detaljert i bloggposten Støv kan ikkje flyge oppover frå november 2015. Les gjerne den bloggposten fyrst, eller skum gjennom bilettekstane.

Etter at eg skreiv den bloggposten, vart eg oppringd frå sentralt hald i forsikringsselskapet. Det skal eg fortelje om seinare i bloggposten.

Bakgrunnen kort oppsummert: Golvleggjarane frå Sverresborg Malerservice fjerna ikkje golvlistene før dei fjerna det gamle golvbelegget, før dei avretta golvet, eller før dei la det nye golvbelegget. Dermed har kjøkenet no groper langs veggene, golvlister som er delvis nedstøypte i golvet, og eit påflikka krater. Det vart også mykje sprut og søl som berre delvis er ordna etterpå.

Sverresborg Malerservice har forklart at dei valde denne arbeidsmåten nettopp fordi det var ei forsikringssak. I forsikringssaker fjernar dei ikkje golvlistene, fordi slikt kan medføre skade på tapet som går bak lista, og det tok dei ikkje sjansen på. (Og dessutan trong dei snikkar og elektrikar sa dei. Fagfolk fortel at dette er feil.) I staden for å ta sjansen på å kanskje skade gammal tapet ville dei heller lage eit splitter nytt golv med gropdanning langs veggene der elektrisk kabel og gamle golvlister vart delvis nedstøypte (før noko av dette måtte fjernast igjen).

Korleis forsikringsselskapet forheldt seg

Eg har allereie nemnt at forsikringsselskapet var Tryg. Forsikringsselskapet er relevant her av fleire grunnar. Den fyrste er sjølvsagt at Tryg var overordna oppdragsgjevar:

For ved forsikringssaker har Sverresborg Malerservice altså ein uttalt politikk som i praksis kan medføre at ting ikkje skal tilbakeførast til det som svarer til tilstanden før skade. Dei ville ikkje eingong gje oss sjansen til å ta stilling til kva som var viktigast for oss: å unngå groper og nedstøypte golvlister i det splitter nye golvet, eller å heilgardere seg mot hypotetisk skade på gammal tapet.

Dette fekk vi ikkje ta stilling til fordi dei meinte at vi ikkje var relevant part i saka. Oppdragsgjevaren deira var nemleg ikkje vi, men entreprenøren Norgeshus Fredheim & Paulsby (vi har generelt eit godt inntrykk av dei), som i sin tur var engasjert av Tryg Forsikring. På synfaringa 14. august 2015 understreka forsikringsselskapet at dei ikke vil leggje seg opp i arbeidet. Det ville forresten heller ikkje oppdragsgjevaren.

Tryg understreka også at vi dessutan ikkje hadde noko anna val enn å la golvleggjarane reparere på sin eigen måte no. Litt meir om dette under.

For å heilgardere seg mot hypotetisk tapetskade støypte Sverresborg Malerservice botnen av denne og andre vegglister ned i avrettingsmassen og la golvbelegget rundt. Kabel med same lagnad.

Som eg fortalde om i ein annan bloggpost her om dagen, hadde vi fått bestilt ny kjøkeninnreiing som stod på lager på den tida. Den nye kjøkeninnreiinga er, med unntak av eit par mindre tilpassingar til dagens vareutval, funksjonelt og inndelingsmessig identisk med den som gjekk tapt. Av utsjånad er dei òg nokså like, men materialtypen frå den gamle finst ikkje lenger på marknaden. Vi hadde fyrst eit etter måten billig kjøken på handa, men Tryg påla oss å bruke ein annan og noko dyrare leverandør, som forklart i den nemnde bloggposten.

Så kom altså datoen for synfaringa, vi hadde reklamert på kjøkengolvet m.a. på grunn av problema som gropene ville medføre i framtida, og forsikringsselskapet gav no klar beskjed om to ting: For det fyrste skulle vi få ein frist på å avgjere om vi gjekk med på at Sverresborg Malerservice reparerte på sin måte fyrst utan å fjerne gropene. For det andre hadde Sverresborg Malerservice krav på å reparere på sin måte fyrst utan å fjerne gropene. Derfor gav vi like etter synfaringa sjølvsagt tilbakemelding om at ja, då må dei få lov til å prøve sin måte fyrst. Vi hadde jo ikkje noko val.

På synfaringa stilte også forsikringsselskapet seg negativt til at vi i det heile teke skulle reklamere på kjøkengolvet. Grunngjevinga: Vi hadde jo fått ei relativt dyr kjøkeninnreiing. Vi prøvde å nemne at dette var etter pålegg frå Tryg, og at den gamle materialtypen ikkje kunne skaffast lenger, men eg trur ikkje at dette nådde gjennom, for stemninga var allereie meir enn amper.

Målarfirmaet

Når eg nemner Tryg og Norgeshus Fredheim & Paulsby, er det også ryddigast å nemne, som eg allereie har gjort, at golvleggjarane kom frå Sverresborg Malerservice. Etter eiga eksplisitte utsegn vel det firmaet andre arbeidsmåtar i forsikringssaker enn elles. I vårt tilfelle vart det altså groper og nedstøypte gamle golvlister i splitter nytt golv for å unngå hypotetisk tapetskade, utan å la eigaren få høve til å ta stilling til det eller betale seg opp.

Det må nemnast her at vi også har høyrt visse godord om kompetansen deira frå fagfolk som har lengre røynsle med dei. Vi har dessutan heilt konkret sett med eigne auge kor fint og flatt golvet vårt vart, og særleg den eine golvleggjaren var veldig dyktig m.a. med tilskjeringa langs ein bogevegg. I ein tidlegare bloggpost har eg også nemnt at vi opplevde dei som profesjonelle. Det er såleis mangt som indikerer at det vi opplevde av handverk og rare påstandar, ikkje berre var ein lang serie med arbeidsuhell, for så inkompetente er dei rett og slett ikkje.

Sverresborg Malerservice si eiga forklaring på arbeidet, med Trygs representant nikkande til stades, er som nemnt at dette var ei forsikringssak, og då «bruker vi å gjere det sånn». At Sverresborg Malerservice, som dei einaste handverkarane i heimen vår på desse ti månadene, ikkje såg på dei som bur og eig på staden som relevante (alle andre tok oss med på råd), vart samstundes grunngjeve med at dei hadde fått oppdraget via Trygs entreprenør (Norgeshus Fredheim & Paulsby), ikkje frå oss utanforståande. Vi tviler ikkje på at Sverresborg Malerservice snakkar sant om akkurat dette.

Burettslaget

Då vi snakka med burettslaget før reklamasjonssynfaringa, var den eine kommentaren at golvet skal jo helst tilbakeførast til slik det var før skaden oppstod, sjølv om folk har ulike løysingar omkring.

Burettslaget, som var Trygs kunde, var representert på synfaringa. Spørsmålet då var i og for seg aldri korleis golvet var lagt hjå oss før skaden (det visste jo alle), men burettslaget fekk spørsmål om korleis golv har vorte lagde elles i burettslaget. Svaret var at somme har gjort det sånn, og andre har gjort det sånn. Og det var det.

Blokkert golv

Den 24. august kom den nye kjøkeninnreiinga. Dette skjedde utan å snakke med oss, vi fekk berre ein e-post frå kjøkenleverandøren om at arbeidet no var i gang. Dermed vart kjøkeninnreiinga montert på eit golv som vi hadde reklamert på. Dette skjedde før utbetringsarbeidet hadde kome i gang, og det var ikkje før vi peikte på dei manglande utbetringane at noko skjedde — uvisst om det var nokon samanheng.

Men no var jo delar av dei lovde utbetringane effektivt blokkerte, og ikkje minst hadde det vorte praktisk umogeleg å utbetre golvet på den måten som vi opphavleg hadde bede om: leggje golvet på skikkeleg vis. Ein del av det som Sverresborg Malerservice hadde lovt å fikse etter reklamasjonen, fiksa dei aldri, sjølv om det ville vere mogeleg også med kjøkeninnreiing på plass. Og golvet har framleis groper, men no med silikon langs kantane.

På synfaringa 14. august hadde det vorte avtalt at når Sverresborg Malerservice er ferdige med reparasjonane sine, skulle vi få lov til å vurdere resultatet. Men kva skulle føremålet vere, kan ein spørje, for no hadde jo alt vorte blokkert. Vi sa ifrå til Trygs prosjektleiing, entreprenøren og kjøkenleverandøren same dag, den 24. august, om at det som skjedde no, var problematisk, sidan reparasjonsarbeidet enno ikkje var utført. Vi høyrde aldri noko tilbake frå Tryg eller deira folk.

Og nei, vi er heller ikkje nøgde med reparasjonane. Men no hadde vi stanga hovudet i veggen hjå Tryg så mange gonger (og dette var jamvel før flytteprosessen), og saka hadde vakse seg så stor, at når dette kom attpå, følte vi oss rådville. Det å lage ei oversikt over det som hadde skjedd, måtte rett og slett få forrang, og dermed kom bloggposten Støv kan ikkje flyge oppover i november.

Korleis kunne det skje at kjøkeninnreiinga landa på golvet på denne måten? Jau, det var nokre som hadde hatt «ein dialog», som dei sa. Dermed hadde entreprenøren låst inn kjøkenmontøren med ein nøkkel som vi hadde lånt dei for å låse inn han som skulle utbetre golvet, og seg sjølve når dei skulle ordne vindaugskarmar og listverk der.

Utviklinga etterpå: kontakt med Tryg

Fram til november 2015 gjekk kontakten med Tryg via prosjektleiinga lokalt, jf. innleiinga i den fyrste bloggposten i denne miniserien. Der fortalde eg òg at eg har venta med desse siste bloggpostane fordi vi har følt oss avhengige av velvilje frå Tryg, og fordi vi også — no den seinare perioden — har hatt ein dialog med dei. Den dialogen har vi hatt med Tryg sentralt. Men etter kvart fekk vi oppdage at denne dialogen må ha vore ei overtolking frå vår side. Her kjem historia om korleis kontakten har vore med Tryg sentralt:

Etter at eg blogga om kjøkenarbeidet i Støv kan ikkje flyge oppover, sende eg lenkja til Tryg Forsikring via kontaktskjemaet på nettsidene deira saman med ei kort melding:

Dette skjemaet ber meg markere om eg er privat- eller bedriftskunde. Eg er ikkje nokon av delane i denne samanhengen, men har likevel fått merke kva det går ut på å vere forsikra i Tryg. […] Kan Tryg fortelje oss korleis dei stiller seg, og kva dei vil tilrå som løysing?

Det er viktig å presisere her at meldinga gjekk til Tryg fordi Sverresborg Malerservice er underleverandøren til Norgeshus Fredheim & Paulsby, som igjen er Trygs leverandør. Trygs prosjektleiing hadde sagt på synfaringa i august at ved reklamasjon er det Tryg sentralt som må ta stilling til kva som skal skje. At vi då ikkje gjekk via prosjektleiinga etter alt vi hadde opplevd der, seier seg kanskje sjølv.

Det kom fort svar frå Trygs kundesørvis med takk for god lesnad, og ei vekes tid etterpå, fredag 20. november 2015, kom den fyrste telefonen frå sentralt hald i forsikringsselskapet. Med «sentralt hald» meiner eg eit stykke oppe i hierarkiet på nasjonalt plan. Han ringde for å seie ifrå om at han skal sjå på saka og kjem tilbake måndag.

Måndag 23. november ringde Tryg igjen. Denne gongen var det ein annan langt oppe i hierarkiet. Han hadde lese bloggposten, og «det ser ikkje pent ut». Så dette ville dei ordne opp i, slik at vi kunne få oppleve ei hyggjelegare side ved Tryg enn vi hadde opplevt hittil.

Eg fortalde at eg skulle ut på jobbreise frå neste ettermiddag av og ut veka. Vi var dessutan slitne, og var enno ikkje heilt installerte. Men det var ein utruleg hyggjeleg samtale, og ting såg ut til å skulle ordne seg. Endeleg var kommunikasjonsproblema over. Det som skulle til, var å ta kontakt med Tryg sentralt.

No skjedde ting fort. Allereie neste dag, 24. november, kom det ein e-post frå forsikringsselskapet om å sende inn saka på nytt, men no med skadenummer:

Vennligst send inn på nytt med skadenr slik at vi kan finne saken.
Dersom ny skade ring oss på 04040 eller meld den på tryg.no slik at vi får den info vi trenger. Vi har ikke kapasitet til å ta vare på/følge opp mailen til du kommer tilbake så denne mail slettes.

Sidan saka skulle sendast inn på nytt, og ikkje berre supplerast, svarte vi neste dag via kontaktskjemaet på nettsidene deira, og la ved det som vi med visse atterhald mistenkte kunne vere skadenummeret:

[…] det gjeld altså bloggposten min om det nye kjøkengolvet (https://jardar.wordpress.com/2015/11/10/stov-kan-ikkje-flyge-oppover/), og spørsmålet om kva Tryg vil tilrå.

Dette takka dei for, og kvitterte med at saka no var oversend til skadeavdelinga, som ville ta kontakt. Vi fekk samstundes beskjed om å ta direkte kontakt med skadeavdelinga ved spørsmål.

Så vart det stilt. Den 2. desember fekk vi svar frå anna hald om det tidlegare innsende kravet om å få dekt utlegga i samband med sementstøvfadesen og den omskiftelege flytteprosessen, altså den refusjonen som er omtalt i førre bloggpost. Men elles var det stilt.

Vi prøver på nytt

Tre månader seinare hadde Trygs skadeavdeling enno ikkje teke kontakt. Den 25. februar 2016 kontakta vi derfor skadeavdelinga på den e-postadressa vi hadde fått opplyst 25. november, og la ved tidlegare korrespondanse med mistenkt mogeleg skadenummer og alt:

Jamfør dei tre siterte meldingsutvekslingane under (den eldste er nedst). Har det skjedd noko meir i denne saka? Eg har ikkje høyrt noko meir etter at eg vart beden om å sende saka inn på nytt 24. november og fekk kvittering på dette 25. november.

Vi fekk dette svaret:

send inn på nytt med skadenr

Som sagt, så gjort. Men ettersom vi allereie hadde gjort dette via e-posten dagen før, var spørsmålet også, ja rett og slett: Skulle vi sende inn på nytt via e-post eller via kontaktskjemaet?

Det vart stilt. Ei veke seinare, den 3. mars, tok vi kontakt med den eine av dei to som hadde ringt i november. Visste han kvar saka var i systemet? Svaret kom neste dag: Han hadde no spurt seg føre, og fått opplyst frå internt hald at vi allereie hadde fått utbetalt eit beløp i desember, har vi fleire krav mot Tryg?

Det trongst vel berre ei påminning om kva saka handla om. Vi svarte at den utbetalinga «handlar om utlegg i samband med flytting, vask m.m.», medan herverande sak gjeld den bloggposten frå november: Spørsmålet er korleis Tryg stiller seg og kva dei vil tilrå i samband med at Sverresborg Malerservice utførte arbeidet på denne måten fordi det var forsikringssak, og ikkje ville rekne oss som relevant part fordi dei var engasjerte av Trygs entreprenør. Vi minte også om telefonsamtalane i november.

Etter dette har det igjen vorte stilt frå Tryg — bortsett frå at eg i samband med denne og dei to føregåande bloggpostane har bede om, og fått, ei presisering om forholdet mellom Tryg, prosjektleiinga og eit eksternt føretak.

Det spørsmålet som vi stilte for fire månader sidan, og som ligg til grunn for heile denne bloggposten, var: «Kan Tryg fortelje oss korleis dei stiller seg, og kva dei vil tilrå som løysing?» Men vårt problem er sjølvsagt at vi personleg ikkje er kundane deira. Vi har berre fått merke på kroppen, slik eg har skrive om i denne og dei to føregåande bloggpostane — og i somme tidlegare bloggpostar — korleis det er å vere omfatta av ei forsikring i Tryg, og korleis det er å ha i hus ein underleverandør av Trygs leverandør, der underleverandøren ikkje vil forhalde seg til oss. Og når vi korkje er kundar den eine eller den andre staden, så vert ein fort usynleg, det forstår vi.

– – –

Tidlegare bloggpostar relaterte til Tryg Forsikring:
• Nedteljing på overtid (29.9.2015)
• Vi har flytta heim (7.10.2015)
• Støv kan ikkje flyge oppover (10.11.2015)

Og i denne miniserien:
• Om forsikringsselskapet og då kjøkenet skulle kjøpast (24.3.2016)
• Bålhopping (25.3.2016)

Tidlegare bloggpostar om brannen:
1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid – 9. Vi har flytta heim – 10. Støv kan ikkje flyge oppover – 11. Eitt år sidan brannen – 12. Eit hjartesukk om mysteriet med framandfolk i kjellaren – 13. Om forsikringsselskapet og då kjøkenet skulle kjøpast – 14. Bålhopping

Read Full Post »

Bålhopping

Dette er den andre bloggposten i serien om rolla til forsikringsselskapet i det som skjedde etter brannen. Vår kontakt med dei har primært gått via den lokale prosjektleiinga, som har vore direkte engasjert av Tryg, og som har representert dei. For meir bakgrunn sjå starten på førre bloggpost.

Bakgrunn Tryg Forsikring hadde forsikra bygningsmassen i Risvollan Borettslag, og finansierte reparasjonane etter brannen. For oss finansierte dei også bortebuinga og kjøkenet som måtte erstattast.

Her skal vi m.a. sjå på kva slags svar vi fekk då flyttevilkåra til Tryg vart endra etter ei lengre tid med uavklarte forhold, og vi derfor bad om opplysningar om hotellrekvisisjon. Vi skal også sjå på korleis svaret vart gjenteke to månader seinare i samband med at dei refunderte mesteparten av utgiftene ved heimflytting og etter sementstøv-fadesen. Til slutt skal vi litt innom det tidsmessige forholdet mellom heimflytting og mellombels bruksløyve på adressa.

Ei oppsummering av hovudpunkta kjem heilt til slutt.

Lat oss starte med spørsmålet: Kva er eigentleg skilnaden mellom å hoppe ned i eit bål frå fem–seks meters høgd, og å springe tjue meter bort frå bålet? Det fyrste svaret på det spørsmålet fekk vi den 2. oktober, og det oppdaterte svaret kom i desember.

Tilbake til september og oktober

Før vi ser på det oppdaterte svaret, må vi ta ein tur tilbake til september og oktober 2015. Sjå også Nedteljing på overtid (om det uavklarte før flyttinga) og Vi har flytta heim (skriven ei veke seinare). Det skader ikkje å lese dei to bloggpostane fyrst, men det viktigaste vil verte gjenteke her, saman med slikt som ikkje har vore nemnt før, og altså utviklinga i ettertid.

Vi hadde budd borte sidan 3. desember 2014, hadde sagt opp eksilhusværet, og skulle flytte heim 30. september 2015, men byggjearbeidet heime var forseinka. Ved forseinkingar utover flyttedato hadde Tryg lovt å dekkje vidare bortebuing i opptil to veker. Men ettersom dei pr. fredag 25. september ikkje ville ta høgd for at arbeidet var forseinka også onsdag 30. september, måtte vi vente til etter flyttetidspunktet med å få avklart om vi skulle flytte eller ikkje. Dette er omtalt i Nedteljing på overtid.

Det som skulle vere klart, var at «rømningsforholdene vil da være klare», som det heitte i ein e-post veka i forvegen. Konkret handla dette igjen, som omtalt også i saksdokumenta som vi har fått tilgang til seinare, om høve til å rømme ut av branncella si og horisontalt til andre seksjonar via balkongrekkja i 3. etasje. Dette var også praktisk mogeleg før brannen, og var einaste måten å få seg bort på dersom inngangsdøra like under skulle vere blokkert t.d. ved brann, altså i tilfelle der rømmingsveg trengst. (Med mindre ein skulle ha lyst til å hoppe ut vindauget på baksida med katteburet i handa og, avhengig av etasje, 3–6 meter ned til naboen under. Ein gjer det om ein må, men rømmingsveg er det ikkje.) Vi bur i 2. og 3. etasje med inngang i 2. etasje.

Då prosjektet — som venta — framleis var forseinka på flyttedato, trekte Tryg lovnaden om vidare bortebuing:

Dei endra vilkåra

30. september 2015 (klikk for større versjon).

30. september stod vi der med kattar og koffert, og ingen balkongar. I tråd med e-posten veka i forvegen skulle dette utløyse vidare bortebuing. Men då vi tok kontakt med Trygs prosjektleiing om det gjenståande arbeidet, vart vilkåra med eitt endra til at «det er adkomst», altså at vi hadde tilgang til inngangsdøra. Vi måtte brevveksle litt, men det vart stadfesta: Dette var «uavhengi[g] av om de rekker å montere ferdig balkonger- Nødvendig adkomst skal være på plass for dere», og dette var no det nye vilkåret for å «flytte inn i dag».

Dette var berre siste episode i ei veke med ikkje-avklaring, skiftet verka tilfeldig, og kunne sjølvsagt ikkje takast seriøst, så vi flytta ikkje heim. Etter ein telefon frå burettslaget til prosjektleiinga innvilga Tryg då éi ekstra natt i eksilet (tilfeldigvis mogeleg, sidan betalt av innbuforsikringa hjå Sparebank1). Neste dag, torsdag 1. oktober, kom vår balkong som den einaste midt på rekkjehuset, og meir kom heller ikkje på den sida av helga.

Derfor spurde vi fredag 2. oktober om kven vi snakkar med for å få rekvisisjon dersom vi treng hotell (Tryg skulle jo dekkje bortebuing ved forseinkingar), men fekk ikkje svar på dette. I staden fekk vi beskjed om at vi hadde fått balkong, dermed hadde vi «rømningsmulighet ut på denne balkongen», og det var «klart for dere å flytte inn». Litt betre vilkår enn 30. september, altså.

Samstundes vart vår påpeiking av uferdig kjøken kvittert med eit «skulle det mot formodning gjenstå noe på kjøkkenet», jaja.

Så vi bad om forståing for at vi la til grunn meldinga vi hadde fått førre veke om at rømmingsforholda skulle vere klare og det dermed ville verte klart for innflytting, og spurde for skams skuld om korleis ein einsleg balkong i 3. etasje ville fungert som rømmingsveg på dette biletet frå desember. Vi fekk svar kl. 16:28:

Det er nå med ny balkong etablert en rømningsvei til dere ut [p]å balkong. Dette er i utgangspunktet slik dere hadde før det brant.

Vi tok e-posten «til etterretning», men peikte på at påstanden om tidlegare balkongar ikkje var korrekt. Før brannen var det mogeleg å hoppe over gelenderet til nabobalkongane, fordi det fanst nabobalkongar. Hopp over gelenderet no 2. oktober, og du ville lande ein heilt annan stad.

Refunderte utlegg

Dette var fredag 2. oktober etter arbeidstid, på tredje dagen etter at vi opphavleg hadde vorte kommanderte heim. Arbeidet var forseinka, vilkåra var endra, Trygs folk svarte ikkje på hotellspørsmålet, dei skreiv merkelege ting om balkongane, finansieringa av mellombels bustad frå forsikringshald var uavklart, og vi var nauta slitne etter ein ti månader lang unntakstilstand som evakuerte og ein nesten like lang periode der vi hadde prøvt å kommunisere med Trygs folk.

Så hadde dei på sparket gått tilbake på lovnaden om fungerande rømmingsveg ved innflytting og lovnaden om vidare bortebuing dersom dei ikkje rakk fristen. Samstundes var det ikkje lenger praktisk haldbart, korkje for menneske eller kattar, å bu på eksiladressa, som nemnt i oktober.

Dermed enda vi opp den fredagskvelden med å kjøpe ein vindaugsbrannstige, og flytta heim neste dag. Det var ei enkel løysing. Slik kunne vi kompensere for den manglande balkongrekkja på framsida av huset og få oss ut gjennom vindauget på baksida om det skulle trengast. No på fredagskvelden og i helga var det ikkje vits i å prøve å få innkjøpet førehandsavklart. Men då vi rapporterte inn utlegga våre i november, sende vi for dokumentasjonen si skuld inn eit krav likevel:

Tryg trakk lovnaden om fungerende rømningsvei ved innflytting, og foreskrev at ved brann à la den i desember kan man rømme ut til en enslig balkong midt i røyken uten å komme seg videre. For å ivareta brannsikkerhet anskaffet vi derfor brannstige.

Den 2. desember kom svaret. Tryg ville dekkje nesten alle utgiftene, men ikkje vindaugsbrannstigen. Dette var som venta, og ein slik brannstige burde vi nok kjøpt oss uansett. Vi var dessutan nøgde med å få dekt nesten alle dei andre ekstrautgiftene med heimflyttinga og den tidlegare sementstøv-fadesen. Det einaste smått uventa var grunngjevinga. Eg tillèt meg å sitere såpass fordi meldinga ikkje var privat, men vart send som saksdokument internt i forsikringsselskapet, signert av prosjektleiinga deira for byggjearbeidet:

For punktet om dekking av kostnad til egen rømningsstige for perioden fra innflytting og til at permanent rømningsstige var montert, mener vi ikke skal refunderes.
Dette var et innkjøp dere har gjort uten nærmere avklaringer. Ved rømning i denne perioden så var den helt lik det som var tilfelle før brannskaden og lik den som i dag er for alle de øvrige rekkehus leiligheter i Risvollan BL.

Fyrst, jf. fyrste setninga: Her vert det fortalt at vi skaffa oss vindaugsbrannstige i påvente av permanent montert stige (i balkongrekkjeendane). Det er feil. Dette handla ikkje om dei framtidige brannstigane (som ikkje fanst før brannen heller), men om at Tryg hadde vore uberekneleg med vilkåra sine. Hadde stigane vore der, måtte vi same kva hatt vengar for å få oss dit eller nokon annan stad frå vår einsame balkong.

Hopp i bålet

Men så var det den siste setninga, som var ei gjentaking av svaret frå 2. oktober over. Tryg seier at denne einsame balkongen, fotografert 1. oktober 2015:

er ved rømming heilt lik ei balkongrekkje der ein kan hoppe over gelenderet og få seg over til naboen, som på dette biletet 35 timar etter brannen (vi har dessverre ikkje bilete av den uskadde balkongrekkja før brannen):

Her er til jamføring den nye — om enn ikkje finpussa — balkongrekkja med sidevegs rømming, fotografert same dag som ho var på plass, 7. oktober 2015:

Den viktigaste skilnaden i dag (ferdig balkongrekkje) frå slik det var før brannen, og frå slik det er elles i burettslaget, er materialtype og at det no er port mellom balkongane — desse er enno ikkje monterte på det siste biletet. Låshendelen på portane sit elles så hardt fast at ein treng bortimot hammar for å opne dei, og det kan vere kjappare å berre hoppe over gelenderet (no: porten), slik som før.

Prosjektleiinga skreiv på vegner av Tryg den 2. desember 2015 at ved rømming var det allereie den 2. oktober heilt likt med slik det var før brannen. Det var jo ikkje sant, og både forsikringsselskapets folk og vi sjølve visste at det ikkje var sant.

Men nettopp denne gjentakinga den 2. desember av svaret frå den 2. oktober er grunnen til at det er interessant å blogge om det.

Så kom løyvet

Vi fekk lese ei merkeleg situasjonsskildring 2. oktober.

Men den 7. oktober var altså heile balkongrekkja på plass, berre utan dei siste detaljane. Dermed kunne prosjektet den 9. oktober søkje kommunen om mellombels bruksløve, det les vi i bunken med saksdokument som vi har fått sjå i ettertid. Søknaden den 9. oktober femnde om fire adresser, inkludert vår adresse. Dette var ei veke etter at vi hadde flytta heim etter press frå forsikringshald. Søknaden vart innvilga av Trondheim kommune 23. oktober med tilvising til den byggtekniske situasjonsrapporten i søknaden frå 9. oktober. Omstenda i den situasjonsrapporten var ikkje oppfylte på flyttetidspunktet 3. oktober.

Vi har spurt ansvarleg søkjar om kva slags løyve eller dispensasjon som fanst for vår adresse før den 23. oktober. Svaret frå ansvarleg søkjar er at det vart «innvilget midlertidig brukstillatelse 23.oktober 2015». Det svaret vart elles sendt i kopi til rett instans i Tryg (prosjektleiinga), som ikkje har kommentert det.

Ansvarleg søkjar la til at vedkomande ikkje har oversikt over når folk flyttar inn eller eventuell grunngjeving for dette. Som nemnt over, var grunngjevinga frå Trygs kant i vårt tilfelle (men berre etter at dei ombestemte seg 30. september) at «det er adkomst» og at dette gjeld «uavhengi[g] av» føreskriven rømmingsveg, og (2. oktober og 2. desember) at ved rømming var den frittståande balkongen ekvivalent med balkongrekkje.

Oppsummering

Lat oss oppsummere dei fire hovudpunkta:

Fyrst måtte det ventast til flyttedato med å sjå om dei førehandsvarsla flyttevilkåra var oppfylte. Dermed måtte det avgjerast etter flyttetidspunktet om det skulle verte flytting eller ikkje. Dette er i hovudsak dekt av ein bloggpost frå slutten av september.

Då vilkåra ikkje var oppfylte på planlagd flyttedato, vart vilkåra omgjorde, slik at det som tidlegare hadde uferdig-stempel, no i staden fekk ferdig-stempel. Vilkåra om rømmingsveg galdt ikkje lenger, og vi skulle flytte inn «uavhengi[g] av dette».

To dagar seinare vart det servert ukorrekte opplysningar om noko så prosaisk som balkongar. Dette vart gjenteke to månader seinare.

Og for det fjerde vart det ved å trekkje nokre lovnader lagt press på oss for å flytte heim ei veke før det vart søkt om mellombels bruksløyve, og medan omstenda for situasjonsrapporten i den framtidige søknaden enno ikkje var til stades. Dette sjølvsagt med atterhald om at vi har fått korrekte opplysningar frå ansvarleg søkjar om manglande dispensasjon og mellombels bruksløyve.

I neste bloggpost skal vi sjå på arbeidet med kjøkengolvet og nokre sider av den saka som ikkje er omtalte frå før. Der skal vi også sjå på kva som skjedde då Tryg sentralt las bloggposten om det i november.

– – –

Tidlegare bloggpostar om brannen:
1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid – 9. Vi har flytta heim – 10. Støv kan ikkje flyge oppover – 11. Eitt år sidan brannen – 12. Eit hjartesukk om mysteriet med framandfolk i kjellaren – 13. Om forsikringsselskapet og då kjøkenet skulle kjøpast

Oppdatert 30.3.2016 og 1.5.2016: Har endra ordvalet på nokre stader som handlar meir direkte om Trygs representasjon gjennom prosjektleiinga.

Read Full Post »

Om forsikringsselskapet og då kjøkenet skulle kjøpast

Etter brannen vart mykje snudd oppned, særleg dei fyrste vekene. Deretter kom det ti månader lange eksiltilværet. Men noko av det mest slitsame var å kommunisere med det forsikringsselskapet som hadde forsikra bygningsmassen, og som såleis finansierte kjøkenet vårt og eksiltilværet i reparasjonstida. Det er særleg tre saker vi tenkjer på då: kjøkeninnkjøp med forviklingar, omstenda rundt tilbakeflyttinga i månadsskiftet september/oktober, og kjøkengolv med nedstøypte golvlister der vi i realiteten ikkje fekk reklamere. Innbuforsikringa skal eg ikkje ta føre meg her, og vi har då også berre gode røynsler med dei.

Dette er den fyrste av tre planlagde bloggpostar om rolla til forsikringsselskapet i det som skjedde etter brannen, med eit særleg sideblikk til korleis det har vore å kommunisere med dei. I dagens bloggpost skal eg fortelje om kjøkeninnkjøpet, som i ettertid er meir komisk enn slitsamt å sjå tilbake på.

Forsikringsselskapet

Grunnen til at denne og dei neste bloggpostane har late vente på seg, i staden for at oppdateringane har kome undervegs, er at vi har følt oss avhengige av velvilje frå forsikringsselskapet, og trudde også vi hadde ein dialog med dei. Desse omsyna ser ikkje lenger ut til å vere relevante, ettersom vi må ha overtolka den merksemda som sentralt hald gav oss etter bloggposten Støv kan ikkje flyge oppover. Den merksemda er ikkje tidlegare omtalt her på bloggen, men eg kjem tilbake til saka i den tredje bloggposten i serien.

Eg har nemnt forsikringsselskapet før, men ikkje namnet. Det dreier seg om Tryg Forsikring.

Bakgrunn Tryg Forsikring hadde forsikra bygningsmassen i Risvollan Borettslag, og finansierte reparasjonane etter brannen. For oss finansierte dei også bortebuinga og kjøkenet som måtte erstattast.

Eg vil i denne samanhengen presisere at med ordet «forsikringsselskapet» har eg i hovudsak (men ikkje alltid) sikta til den lokale prosjektleiinga deira, som var kontaktpunkt for oss som vart råka av brannen. Prosjektleiinga hadde ein ekstern tilknytnad, men var direkte engasjert av Tryg, er gjennomgåande omtalt som representant for Tryg, og handla på vegner av Tryg. For alle praktiske føremål var dette altså Tryg Forsikring, og eg legg meg ikkje opp i den interne organiseringa deira, men omtaler Tryg som hovudregel under eitt. Slik vert det også i denne og dei komande bloggpostane.

Ein forsmak

Ein forsmak på korleis prosessen framover skulle verte, fekk vi i februar 2015. Då nemnde vi for Tryg at på eit bestemt rom som tidlegare hadde vore fritt for røyklukt, lukta det no sur, innestengd røyk. Men vi ville gjerne ta dette direkte med luktsaneringsfolka, fortalde vi.

Dette hadde å gjere både med det vi hadde observert rundt det at lukta kom, og med kva som fanst av eigendelar på det rommet. Det kunne også vere at luktkjelda var ein heilt annan stad, og dette ville det vere lettare å identifisere på eit seinare tidspunkt. Grunnen til at vi nemnde det for Tryg, var at vi trong å spørje om vi kunne ta dette direkte med saneringsfirmaet, eller om det måtte gå via forsikringsselskapet. Vi fekk svar om å ta direkte kontakt med saneringsfirmaet.

Før vi visste ordet av det, hadde Tryg likevel bestilt ei ekstra luktsanering av rommet. Då vi var innom seinare på dag, hadde luktfolka allereie vore der (vi har vore, og er framleis, fulle av lovord om saneringsfolka for alle dei måtane dei har hjelpt oss på gjennom eit heilt år). Ettersom luktkjelda etter alt å døme var ein annan stad, resulterte dette berre i at det dunsta «godlukt» frå luktsaneringa i månadsvis etterpå. Mellom anna hang bunaden min på det rommet.

Kjøkeninnkjøpet

Eg har vore litt innom dette tidlegare, men litt spreitt (21.6.2015 og 10.11.2015), så her kjem det meir systematisk. Som nemnt er dette i dag — med unntak av avslutninga — meir komisk enn slitsamt å sjå tilbake på. Det låg nok mykje godvilje bak det som skjedde, i alle fall ein del av det. Dette er likevel mykje ei historie om det vi må kunne oppsummere som langvarig hastverk.

Etter brannen hadde Trygs folk eit velsigna optimistisk tidsperspektiv på heimflyttinga, vi følte oss godt ivaretekne, og fekk beskjed den 13. januar 2015 om å gå på byen og finne oss ei ny kjøkeninnreiing som kunne erstatte den som ikkje overlevde røyk, sot og sløkkjevatn. Kona spurde om det var spesielle leverandørar vi skulle halde oss til, men det var det ikkje.

Så vi tok mål av det gamle kjøkenet vårt medan den skadde innreiinga framleis var der, laga ei skisse, skaffa oss oversikt over kjøkenleverandørane i byen, fann noko vi ville ha, hadde møte med leverandøren, leverte skissa til dei, og fekk kjøkenet teikna. Materialtypen frå den gamle innreiinga var ikkje lenger å få, men elles vart det som før, med den same skap- og skuffeinndelinga som tidlegare, berre med justeringar for slikt som ikkje lenger fanst.

Men det vi fekk vite i januar, var visst litt upresist. Slikt kan jo skje. Den 17. februar fekk vi beskjed om å bruke éin bestemt annan (og dyrare) leverandør enn der vi hadde vore, og no hasta det veldig. Denne delen av prosessen måtte vere ferdig i løpet av ei veke. Vi spurde om denne andre leverandøren var obligatorisk, for vi hadde jo allereie funne eit kjøken. Vi fekk ikkje svar. Vi spurde fleire gonger, men forstår sjølvsagt at det er lett å forsvinne i slike bunkar som det var snakk om her.

Men no starta prosessen på nytt: Vi skisserte kjøkenet slik vi ville ha det, med dei aktuelle måla, fekk oss eit møte med den godkjende leverandøren, og fann oss noko som såg ut omtrent som gamlekjøkenet. Og plutseleg, oppdaga vi, sat Tryg med eit tilbod på kjøkenet vårt, allereie før vi sjølve hadde sett eit einaste utkast. Her snakkar vi sanneleg om effektiv kontakt mellom leverandør og forsikring.

Ei veke seinare, etter purring, fekk vi svar om at nei, naboane våre har vorte varsla om også ein annan namngjeven kjøkenleverandør som var budd på å hjelpe. Visse andre spørsmål venta vi framleis svar på, m.a. detaljspørsmålet om akkurat desse leverandørane var obligatoriske, og noko golvinformasjon. For golvet på kjøkenet måtte skiftast (vasskade og røyklukt og meir til). Men ting drog ut, og så vart det påske.

Så med hastverk vart bestillinga levert i april, etter påske, hjå den leverandøren som vi fekk namn på 17. februar. Mot slutten av månaden kunne leverandørens utsende mann dermed kome heim til oss og måle opp på millimeteren det som trong slik presisjon. Det vart rettnok litt usikkert, sidan kjøkenveggene framleis var uavklarte.

Omsider den 20. mai fekk vi, etter noko purring, informasjon om standardløysing på kjøkengolv, og kven som skulle vere leverandør der. Dermed kunne vi byrje å setje oss inn i ulike løysingar. Dette var likevel i ein nauta hektisk periode på jobb for oss begge med svært lange arbeidsdagar, og den bestemte leverandøren var ein leverandør for proffmarknaden med snevre opningstider. Dessutan var naudsynt veggarbeid og sånt enno ikkje utført. Slik vi har forstått det, hang dette m.a. saman med at handverkararbeidet hjå oss var sånt som skulle takast sånn innimellom. Etter kvart bestemte vi oss for golvbelegg heller enn standardløysinga parkett.

Lagerperioden

Tidleg på morgonen 3. juni fekk vi telefon frå kjøkenleverandøren om at kjøkeninnreiinga var på veg inn i bilen og straks på veg til heimeadressa vår på Risvollan. Stopp! var svaret vårt. For det fyrste budde vi ikkje heime, og for det andre var korkje vegger, vindauge eller golv på plass. Dette måtte på plass før kjøkeninnreiinga kunne monterast. Det lukta dessutan framleis brent. Nei, dei kunne heller ikkje lagre innreiinga på golvet der, for golvet skulle skiftast.

Men ettersom det då heile tida hadde hasta sånn med alt (men ikkje med å svare på spørsmåla våre), slik at Tryg hadde pressa på for å få ei tidleg bestilling på kjøkeninnreiinga (men ikkje for å klargjere kjøkenet for montering av denne), så var altså kjøkeninnreiinga no klar til levering, og dermed byrja det å gå lagerleige. Hadde det ikkje hasta for Tryg før, så kan du vedde på at det byrja å haste no. Den 4. juni ville dei at vi skulle bestemme oss for golvbelegg på dagen, og kjøkenet måtte monterast før noko av det andre som måtte på plass fyrst, var gjort. Dei gav seg heldigvis på dette.

Og dei nye vareprøvene på golvbelegg som vi skulle få, lét framleis vente på seg, men vi orienterte oss likevel, og i mellomtida skjedde framleis ingenting av det som skulle skje jamvel før golvarbeidet kunne ta til.

Den 15. juni kom dei nye vareprøvene på golvbelegg, vi fekk dei overleverte via Trygs folk inne på det ribba kjøkenet vårt, slitne etter ein så langt seks månader lang unntakstilstand som evakuerte. På dette møtet kom det fort fram at Tryg framleis ville leggje golvet og montere kjøkenet straks, før vegger, vindauge og kjelder til svilukt var under kontroll. Tryg ville også at vi skulle bestemme oss for golvbelegg frå vareprøvene der og då. «Vi kan ikkje bestemme oss på fem minutt,» sa vi. «Å, kvifor ikkje?» var spørsmålet tilbake. «Fordi dette er heimen vår, og vi skal bu her i mange år,» svarte vi. Vi hadde etterlyst golvinformasjon sidan mars. Vi hadde likevel gjort litt forarbeid, og neste kveld hadde vi bestemt oss. Det var viktig at vi valde lagervare, for no hasta dette veldig.

Heldigvis verka målarfirmaet (golvleggjarfolket) profesjonelt, og kunne forsikre oss då vi var innom i eit ærend, om at ting måtte jo skje i rett rekkjefylgje.

Etter m.a. veggarbeid og utskifting av dei svidne vindauga vart golvet skifta endå ein månad seinare, 14. juli og utover. Då var arbeidet framskunda med ei veke fordi vi hadde tenkt oss på ferie.

Ein dryg månad etter dette igjen, 24. august og nesten ni månader etter brannen, kom den nye kjøkeninnreiinga overrumplande heim til oss utan at vi visste det. Dette er tidlegare omtalt i bloggposten om golvarbeidet, Støv kan ikkje flyge oppover, og vi kjem kort tilbake til det i ein seinare bloggpost.

Men i mellomtida skal vi i neste bloggpost m.a. sjå på korleis Tryg sende oss heim under skiftande vilkår. Dette vil verte ei utdjuping av det som allereie er behandla i dei to bloggpostane Nedteljing på overtid og Vi har flytta heim, i tillegg til slikt som har skjedd i ettertid.

– – –

Tidlegare bloggpostar om brannen:
1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid – 9. Vi har flytta heim – 10. Støv kan ikkje flyge oppover – 11. Eitt år sidan brannen – 12. Eit hjartesukk om mysteriet med framandfolk i kjellaren

Read Full Post »

Eit hjartesukk om mysteriet med framandfolk i kjellaren

Det var ein tanke meir rotete i kjellarbua enn vanleg.

Det vart nokre handverkaruhell i året som gjekk etter brannen. Somme har vore litt morosame, som då laussokkelen til kjøkeninnreiinga vart tapetsert fast til veggen slik at vi ikkje fekk inn oppvaskmaskina. Andre uhell har vore meir mystiske.

Med eit naudskrik: Noko smelta, noko overlevde.

Rett etter brannen fekk vi berga ned parabolen, som deretter stod lagra pent og pynteleg på ei avis oppå noko kjøkenutstyr i kjellarbua. Parabolen hadde vorte eit døme på det å overleve med eit naudskrik. Han var godt sota på baksida då vi vaska han i fjor sommar, for å seie det sånn.

Etter den tidlegare omtalte heimflyttinga i fjor haust stod parabolen framleis lagra i kjellarbua medan vi venta på å få ein vegg å hengje han opp på. I mellomtida oppdaga vi at det hadde vore folk der nede. Ryktet kunne fortelje om røyrleggjarar, og det har då også vorte arbeidt med røyr der.

Tung kasse med papir oppå parabolparaplyen og LNB-ane.

Så einkvan hadde låst opp døra for røyrleggjarane, og så flytta sjølvsagt arbeidsfolket litt på tinga våre for å kome til der dei skulle. Mellom anna flytta dei på parabolen og la ei tung kasse med papir oppå sidemataren og LNB-ane slik at parabolparaplyen over desse sprakk. Han kosta berre nokre hundrelappar, så nokon katastrofe var det ikkje. Dei tok også den vesle minikomfyren (bakaromn + mikro, sånn som ein ikkje får tak i lenger), og la denne på høgkant på betonggolvet slik at han vart oppskrapa på sida.

Irriterande, men korleis gjekk det til?

Vi klarte å tidfeste hendingane i kjellarbua til ei bestemt veke. Entreprenøren på staden, eit bygghandverkarfirma, disponerte på den tida nøkkelen vår for å kunne låse målarfirmaet inn på kjøkenet (dei skulle liksom reparere etter seg etter å ha lagt golv på sin særeigne måte), og for sjølve å gjere seg ferdige med noko arbeid der (m.a. lappe etter golvleggjarane i målarfirmaet). Men akkurat denne veka hadde kontaktpersonen vår hjå entreprenøren ferie, nøkkelen var i andre hender, og i ettertid klarte ikkje entreprenøren å finne ut kven som hadde vore i kjellarbua, eller om det i det heile teke var denne nøkkelen som vart brukt. Vi spurde også burettslaget om dei visste kven som hadde vore der, det ville vere fint å vite før vi gjekk til forsikringsselskapet, men burettslaget svarte ikkje.

Klikk på biletet for å sjå skikkeleg: Oppskrapa minikomfyr.

No var den parabolparalyen allereie lettare prega av brannen, men vi tenkte at han kunne få gjere nytte for seg ein vinter til før han vart skifta ut. Kombikomfyren fungerer sikkert enno, men. Ja.

Litt mindre triveleg er at vi ikkje klarte å finne ut kven som var der, og kven som slapp dei inn. Nokon trong å flytte rundt på tinga våre, og vi veit ikkje kven eller korleis dei kom seg gjennom døra. Sjølvsagt ville det vere kjekt å vite slikt for forsikringa si skuld, men alle forstår òg at det allereie var stress med framandfolka som måtte ha tilgang til husværet dei ti månadene i forvegen, sjølv om dei aller fleste hadde respekt for at dei var i ein privat heim. Så ja, det er kjekt å vite kven som tek seg inn, og dei få med nøkkel hadde også telefonnummera våre. Men dei hadde det vel travelt, då.

For all del, vi fekk erstatta paraplyen. Folka i kjellarbua jobba truleg på prosjektet til det forsikringsselskapet som hadde forsikra bygningsmassen (det skal framleis få lov til å vere anonymt), men fordi dette var innbu, var det innbuforsikringa hjå Sparebank1 som fekk den vesle rekninga denne gongen. Dei betalte forresten også for dei ekstra nettene i eksil som det anonyme forsikringsselskapet eigentleg skulle dekkje då dei ikkje vart ferdige nok med reparasjonane innan sin eigen frist, men så ombestemte jo dei seg (dei anonyme, altså) og ville ikkje dekkje dette likevel då det vart alvor av det. Ja ja.

Teipa paraply.

Ein månad etter at vi flytta heim, var skiljeveggen klar for parabolmontering. Parabolskåla lever på lånt tid (målinga har bobla litt i varmen), men no heng ho der utanfor ein stovevegg som forresten framleis er sviden på toppen (oppe til høgre for parabolskåla på biletet, klikk for å sjå betre), svimerka forsvinn neste gong bygget vert måla, tenkjer vi. Og paraplyen teipa vi for vinteren. Den nye er i mellomtida innkjøpt og ligg klar.

– – –

Tidlegare bloggpostar om brannen:
1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid – 9. Vi har flytta heim – 10. Støv kan ikkje flyge oppover – 11. Eitt år sidan brannen

Read Full Post »

Eitt år sidan brannen

Sist natt, altså natt til 3. desember, var det eitt år sidan det brann. Sjølv om livet er nesten tilbake til normalen (vi bur t.d. framleis litt i flyttekasser), høyrer det med å nemne det. Dette er jo ein merkedag på sitt eige vis.

Det meste av det frå brannatta som er av interesse for andre, er vel allereie skrive i den fyrste bloggposten om brannen. I ettertid har fleire minne kome på plass, og ved hjelp av fildata og diverse loggar har eg også fått verdas beste detaljoversikt over tidslina vår mellom kl. 02:17 og 06:24. Det skal eg sanneleg ikkje utbrodere her.

Men eitt var bra den natta, og det var at vi ikkje sov då brannen kom. Forklaringa er enkel nok. Kvelden tysdag 2. desember 2014 byrja nemleg med at eg framleis sat på jobb. Eg kom heim rundt kvart på elleve på kvelden. Middagen vart eten rundt midnatt, og det gjekk slik:

Dette er ein pizza, og dette er ein hale. Viktig, pus, å halde dei frå kvarandre.

— Jardar E. Abrahamsen (@ardjar) December 2, 2014

Lange dagar gjev sein svevn, og då eg la meg andre gongen, vakna Judith. Vi rakk ikkje å sovne igjen før overtenninga hjå naboen laga suselyd tjue centimeter bak senga vår kl. 02:17. Dermed stod Judith opp for å finne ut kvar den rare lyden kom frå, og oppdaga korleis logane slikka på utsida ein meter unna. Tre og eit halvt minutt seinare var vi evakuerte og stod på trygg avstand saman med katteburet og naboane.

Den viktigaste lærdommen frå brannatta må vere korleis kropp og sinn reagerte på situasjonen. Der fungerte alt som det skulle for oss begge to.

Nødetatene rykker ut til melding om brann i Asbjørn Øveraas vei på Risvollan. Blir oppdatert.

— OPS STPD (@politiOpsSTPD) December 3, 2014

Folk har spurt, og teke for gjeve, at kommunen fann ein stad der vi kunne bu, men slik var det ikkje. Dei brannevakuerte måtte sjølve ut på leigemarknaden, så innimellom arbeidet i heimen sjekka vi utleigeannonsar, ringde rundt, fekk tips frå venner og kollegaer, og gjekk på visingar. Utleigarar vil helst ikkje ha kjæledyr i huset, men etter eit par veker fann vi ein som dette ikkje var noko problem for.

Prognosane for heimflytting og leigebehov var òg usikre. I desember håpte dei å flytte oss heim etter seks til tolv månader. I januar var dei meir optimistiske, og sikta seg inn på mars eller april. Så vart det justert til sommaren. Det vart altså til slutt oktober.

Så seint som i dag, tilfeldigvis på årsdagen for at dei vart hastig berga ut, henta vi fotoalbuma våre, som har vore til luktbehandling den siste tida. Etter brannen vart dei nemleg ved ein feil ståande på feil lager og vart stappfulle av stygge stankar som korkje stamma frå røyk eller eld, noko som vart oppdaga då vi skulle flytte heim for to månader sidan. Men no er dei fleste eignelutene tilbake i heimen, mykje som sagt framleis i kasser.

Året har gått, men det er ikkje heilt umogeleg at det kjem fleire oppdateringar om nyhendingar etter brannen. Det skjer stendig eitt og anna…

Nesten ferdigreparert (biletet er frå 16. oktober). Judith P. Abrahamsen © 2015.

– – –

Tidlegare bloggpostar om brannen: 1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid – 9. Vi har flytta heim – 10. Støv kan ikkje flyge oppover

Read Full Post »

Støv kan ikkje flyge oppover

[Oppdatering 28.3.2016: Det har kome ein oppfylgjarbloggpost: Kjøkengolvet og det som skjedde etterpå. Dei omtalte partane er Sverresborg Malerservice (golvlegging) og Tryg Forsikring. Entreprenøren er Norgeshus Fredheim & Paulsby.]

* * *

Vi flytta heim den 3. oktober. Då var det nøyaktig ti månader sidan brannen. Denne bloggposten kjem til å ha mange bilete, og skal handle om det nye kjøkengolvet vårt. For vi har altså hatt handverkarar der, og slikt vert det bloggpost av. Ein lang ein.

Kjøkenet var det einaste rommet hjå oss som måtte reparerast, og det fekk nytt golvbelegg i sommar. Då det gamle golvbelegget vart fjerna, forsvann også siste rest av røyklukt hjå oss. Under der fann dei dessutan det som kan vere skade frå sløkkjevatnet, og som no har vorte utbetra. Og for all del, det nye golvbelegget vart lagt pent og stort sett flatt. Men…

Kortversjonen

Heimen vår vart støva ned med sementbasert avrettingsmasse på sofa, bøker, fjernsynsapparat og anna over to etasjar. Så spruta dei avrettingsmasse oppover veggene utan å turke etter seg. Dei fjerna heller ikkje golvlistene på kjøkenet før dei tok bort det gamle golvbelegget, avretta golvet og la nytt golvbelegg. Dermed ligg det restar av det gamle golvbelegget langs veggene, golvet har vorte avretta fram til eit par centimeter unna veggen, golvlistene har vorte delvis nedmura i det som no er groper i golvet, og det nye golvbelegget ligg med solide gliper utanfor golvlistene.

Firmaet som har utført dette arbeidet, ser på oss som eig og bur der, som irrelevant part, for det er ikkje vi som er oppdragsgjevaren deira, men ein entreprenør som er betalt av forsikringsselskapet. Entreprenør og forsikringsselskap legg seg på si side ikkje opp i golvarbeidet.

Dette var kortversjonen.

Korleis kunne denne golvlista hamne nesten ein centimeter ned i eit nylagt golv, deretter verte tilsmurd med silikon, for til slutt å verte fjerna? Les og finn ut.

Bakgrunnen for arbeidet var at det gamle golvbelegget på kjøkenet måtte erstattast etter brannen. Det gamle golvbelegget låg oppå eit eldgamalt golvbelegg som også måtte fjernast i det høvet. Det eldgamle golvbelegget var hårete på undersida, og desse håra sat til dels fast i betongen. Derfor ville dei sparkle og avrette golvet før dei kunne leggje nytt golvbelegg.

Alt golvarbeidet er utført av eit veletablert målarfirma, for det er gjerne slike firma som legg golvbelegg (i motsetnad til parkett og laminat). Eg skal ikkje nemne namnet på firmaet her i denne bloggposten. For å unngå feilspekulasjonar vil eg berre presisere at dette målarfirmaet er eit anna firma enn golvfirmaet som leverte sjølve rullane med golvbelegg. Det nemnde forsikringsselskapet er ikkje vårt, det er (var!) burettslaget sitt, sidan kjøkenet vårt reint forsikringsmessig vart rekna som del av bygningsmassen.

Støvlegging

Stova var fullt møblert, og vart òg brukt som lager. Biletet er frå eit seinare tidspunkt.

Stova vår i 3. etasje var fullt møblert, støvfri og relativt nyvaska. Fredag 10. juli vaska vi i tillegg kvitevarene våre, og flytta kjøkenbord, mikro og meir frå kjøkenet og opp til stova fordi det var duka for golvarbeid på kjøkenet etter helga. Alt var fint og reint.

Forsikringsselskapet hadde pressa på for å få golvarbeidet gjort så fort som mogeleg, så då det vart oppdaga at vi hadde tenkt oss på ferie i år, vart arbeidet framskunda med ei veke. Å seie «så fort som mogeleg» på eit tidspunkt som var sju og ein halv månad etter brannen, er kanskje å ta i, men det som hasta med golvarbeidet no, var at den nye kjøkeninnreiinga vår, som skulle stå på kjøkengolvet, i staden stod på lager og genererte lagerleige for forsikringsselskapet, ettersom forsikringsselskapet hadde pressa på for å få kjøkeninnreiinga bestilt og produsert litt i hurten og sturten på vårparten, fordi det hasta sånn (omtalt her).

Det har faktisk heile tida hasta så mykje at då forsikringsselskapet tok med seg golvkatalog til oss frå målarfirmaet den 15. juni (meir hasta det altså ikkje, vi byrja å etterlyse golvinformasjon i mars), så fekk vi beskjed om å bestemme oss der og då. «Vi kan ikkje bestemme oss på fem minutt,» sa vi. «Å, kvifor ikkje?» spurde forsikringsselskapet. «Fordi dette er heimen vår, og vi skal bu her i mange år,» svarte vi. Vi hadde gjort litt forarbeid, og bestemte oss neste dag.

Då passa vi på å velje eit golvbelegg som det ikkje var leveringstid på, for dette var nemleg veldig viktig, slik som alt hasta no.

I alle fall, golvarbeidet tok til ein månad seinare, tysdag 14. juli, og så seint som onsdag kveld var alt reint og fint hjå oss.

Men på torsdag 16. juli, akkurat den dagen dei hadde avretta golvet, då dukka det plutseleg opp eit veldig fint og litt klissete støvlag i begge etasjane våre. Særleg ute på gangen i 2. etasje, der låg støvlaget tjukt. Men eit fint og tynnare støvlag låg også på fjernsyn, bøker, bord, sofa og alt anna oppe på stova i 3. etasje. Stova fungerte i tillegg som lager, så det var veldig mykje som vart støva ned. Vi har open løysing mellom etasjane, naturleg ventilasjon med stigande luft, og vifte attpå. Når vi oppheldt oss i området no, merka vi irritasjon i luftvegane etter få minutt.

Han som hadde oppsyn med arbeidet, kunne fortelje at den dagen hadde dei blanda rundt 30 sekker med avrettingsmasse utanfor inngangsdøra i 2. etasje, og då hadde dei late dørene stå opne. For det var så praktisk å la dørene stå opne, sidan dei gjekk ut og inn heile tida. Altså open inngangsdør og ei avhekta dør vidare inn frå gangen til kjøkenet.

Eit svært fint og ørlite klissete støvlag låg plutseleg overalt på dei romma der lufta hadde fri bane frå kjøken og ytterdør.

På reklamasjons-synfaringa i august slo ein av serviceleiarane i firmaet, han som hadde eit overordna ansvar for denne jobben, ettertrykkjeleg fast at dette ikkje var avrettingsmasse. Han trong ikkje eingong å sjå på støvet for å slå det fast: Dette var husstøv. Som hadde kome akkurat den 16. juli? «Husstøv kan kome fort,» var svaret.

Dessutan kunne det umogeleg vere avrettingsmasse, fortalde han, for avrettingsmassen vart blanda utanfor 2. etasje, og dette var 3. etasje. Støv frå avrettingsmasse kan ikkje flyge oppover. Og dessutan kunne det umogeleg vere avrettingsmasse, for det stod faktisk «dust control» på sekkene.

Det var ikkje interessant at ein annan av dei som var til stades, konstaterte at støvet smakte sement.

Ute på gangen i 2. etasje kunne serviceleiaren gå med på at støvet var avrettingsmasse, sidan folka hans hadde blanda rett utanfor med open dør. Som kommentar til at dei hadde late dørene stå opne under blandinga fordi det var så praktisk, kunne serviceleiaren stadfeste like ettertrykkjeleg og udiskutabelt at ja, dette var sant og visst, for folka hans gjekk ut og inn heile tida.

Serviceleiaren tilbaud seg å blande avrettingsmasse på nytt utanfor hjå oss med opne dører, slik at vi kunne få sjå med eigne auge kor umogeleg det var for støvet å flyge opp til 3. etasje. Vi tok ikkje imot tilbodet.

Det forsikringsselskapet som firmaet hans i siste instans jobba for, tok likevel rekninga for profesjonell spesialvask i september. Vi valde å ta hand om bøkene på eiga hand, med utstyr og råd frå proffane.

Men av eigeninteresse (helseomsyn og av omsyn til reinsing av sofa, bøker og fjernsyn) fekk vi likevel støvet på stova analysert i forkant av vaskinga. Kjemikarane kom og henta to støvlagde bokhylleplater, og tok dei med til laboratoriet. Støvet gav ein sterkt basisk reaksjon, og det inneheldt store mengder med kalsium. Analyserapporten konkluderte med at støvet sannsynlegvis inneheldt sement eller sementbasert avrettingsmasse.

Støvlegginga forseinka førebuingane våre til innflytting i to månader. Ikkje kunne det luftast, ikkje kunne vi setje opp bokhylla som låg klar til montering før brannen, ikkje kunne vi byrje å plassere innbu som stod lagra på stove, soverom, andre rom eller hjå saneringsfirma. Ingenting kunne gjerast før vaskinga var unnagjort i midten av september, under to veker før vi skulle flytte heim.

Sprut og søl

Men dei avretta altså golvet. Rundt tretti sekker med sementbasert pulver vart blanda med vatn, så vart blandinga boren inn dei opne dørene og tømd ned på golvet.

At dette kan sprute litt, må ein jo vente. Avrettingsmassen spruta oppover lister og vegger, og dei turka ikkje spruten bort etter seg. Det vil seie, dei «turka» jo litt, på ein måte, eller kanskje heller smurde, då dei anten smurde noko av avrettingsmassen langs nedre del av nokre av golvlistene, eller berre lét skvulpet renne av av seg sjølv, vi veit ikkje. For i alle fall, golvlistene vart altså ikkje fjerna før avretting, meir om dette seinare.

Alt dette sprutet fekk lov til å herde.

Avrettingsmassesprut på golvlist. Legg også merke til korleis avrettingsmassen ligg som smurd utover langs nedre delen av golvlista til venstre på biletet.

Avrettingsmassesprut på murvegg. Legg merke til den tilsølte og delvis nedmura kabelen.

Avrettingsmassesprut på panelvegg, førebels utan slipemerke.

Spruten stod høgt. Legg merke til bandet med avrettingsmasse nedst på golvlista.

På synfaringa i august la den aktuelle serviceleiaren seg flat, som han sa. Den no utherda avrettingsmassen skulle fjernast frå både vegger og lister, lovde han, medan han såg på den veggen der det var søla mest. Han lovde at han skulle gjere alt arbeidet sjølv.

To veker seinare kom han og fjerna avrettingsmasse. På panelveggen fekk vi no slipemerke i staden. På tvers av fibrane. Og avrettingsmassen er nesten borte både der og på golvlistene i nærleiken. Nesten. Avrettingsmassen har derimot ikkje vorte fjerna der det omsider kom ny kjøkeninnreiing i mellomtida (sjå mot slutten av bloggposten), m.a. der det var søla mest. No må ein nemleg leggje seg flat for å kome til under sokkelen der.

Avrettingsmassen vart fjerna sånn nesten. Slipestriper er tilførte.

Avrettingsmassen vart ikkje fjerna der ein no må leggje seg flat for å gjere det.

Golvlegginga i korte trekk

Som bakgrunn for resten av bloggposten:

Då dei fjerna det gamle golvbelegget, skar dei det bort langs eksisterande listverk, som altså ikkje vart fjerna fyrst. Det finst dermed framleis striper av det gamle golvbelegget under golvlistene.

Så sparkla dei og avretta golvet bort til golvlistene. Botnen på golvlistene hamna no under det nye golvnivået, nedi avrettingsmassen.

Til slutt la dei nytt golvbelegg med opptil ein halv centimeters glipe bort til dei same listene, og opptil 8–9 mm avstand til veggen der det ikkje var list under oppvaskbenken. Eg kjem tilbake til glipene mellom golv og golvlister om litt.

Nedmura kabel og nedmura lister

Ein elektrisk kabel i ope anlegg, som låg på det gamle golvet, vart ikkje flytta unna under golvarbeidet. I staden vart han delvis nedmura i avrettingsmassen. Det nye golvbelegget, som no ikkje fekk plass under kabelen, vart i staden skore til rundt kabelen.

Det fanst ein grunn til dette. Han som hadde oppsyn med arbeidet i juli, kunne på spørsmål etterpå fortelje at dei måtte hatt elektrikar for å løyse kabelen frå klipsa. Og ettersom dei ikkje er elektrikarar, så vart det slik i staden. Sjefen hans, altså den nemnde serviceleiaren, gjentok denne forklaringa nesten ordrett på synfaringa ein månad seinare.

Når ein skal utføre eit arbeid og ikkje sjølv har den naudsynte kompetansen, så meiner vi at ein skal bruke dei fagfolka som ein treng. Men altså, at dei trong elektrikar for å løyse kabelen frå klipsa? Vi har jo lagt denne forklaringa fram for ein faglært elektrikar, sjølv om vi visste svaret på førehand: Sjølvsagt trong dei ikkje elektrikar for å løyse på desse klipsa.

Kabelen har sidan vorte skifta ut, med den gropa i golvet det førte med seg.

Delvis nedmura elektrisk kabel som skapte grop i golvet då han seinare vart erstatta. Legg merke til korleis det nye golvbelegget er skore til på utsida av kabel og golvlist. Både kabel og golvlist låg opphavleg oppå det gamle golvbelegget, som gjekk heilt til veggen.

Men også golvlistene har vorte mura litt ned i avrettingsmassen. Dei har forkart kvifor: Dei var nemleg redde for å skade tapeten dersom dei løyste på golvlistene før golvarbeidet, så då trong dei snikkar, meinte dei, og dei er ikkje snikkarar. Så då vart det slik. For å unngå skade. Og dessutan gjekk den nemnde elektriske kabelen til dels langs den eine golvlista, og dei var jo ikkje elektrikarar heller.

Vi nemnde det for ein kollega av desse folka, ein som arbeider i eit anna firma, og som har dette som fag. «Dei sa at dei treng snikkar for å løyse på golvlistene,» sa vi. Han heldt nesten på å le, men var litt for høfleg. «Nei, dei treng ikkje snikkar,» sa han.

Entreprenøren som leigde inn dette firmaet, hadde forresten mang ein flink snikkar på jobb desse dagane, nokre få meter unna kjøkenet vårt.

Krater

Golvlistene sit rundt ein halv centimeter nedi avrettingsmassen no. Korleis veit vi kor djupt golvlistene sit? Jau, sjå litt på dette krateret i kjøkengolvet:

Krater der det var ei vertikal list før. Nedst i krateret ser vi ein rest av det gamle golvbelegget. På dette biletet frå september har kjøkeninnreiinga nettopp vorte montert.

Urkrateret i august, før lista vart fjerna.

Her må eg gjenta korleis golvet vart lagt: Då dei fjerna det gamle golvbelegget, skar dei det bort langs eksisterande listverk utan å fjerne dette. Dei gjorde det altså slik for å unngå å tilføre ny skade. Så avretta dei golvet med dei gamle listene framleis på plass, og til slutt la dei nytt golvbelegg utanpå dei no delvis nedmura golvlistene.

Såleis vart altså det nye golvbelegget skore til rundt eksisterande lister og eksisterande elektrisk kabel. Og her like ved døra fanst det ei vertikal list som høyrde til den tidlegare kjøkeninnreiinga som allereie var fjerna pga. røyk- og sotskade.

Då denne vertikale lista vart fjerna etterpå, oppstod det uunngåeleg eit krater i det nye golvet. Nedst i krateret kunne vi sjå ein leivning av det gamle golvbelegget, under ein kratervegg av avrettingsmasse. Skyvelæret fortalde at krateret var 6,9 mm djupt. Det nye golvbelegget er 3,3 mm tjukt. Dørstokk og golvlist i nærleiken ligg dermed ca. 3,6 mm nedi avrettingsmassen.

På eit anna punkt på golvet hadde vi ein avkappa ende av golvlista å samanlikne med, og konstaterte at golvet var 7–8 mm høgre der no enn før, noko som gjev ei nedmuring på 4–5 mm når ein trekkjer frå det nye golvbelegget oppå. Om litt skal vi også sjå nærare på ei grop i golvet (Den Vestre Vollgrava) som er heile 9,5 mm djup, 22 mm brei og like lang som den lista som var der før.

Tilbake til krateret. Krateret har i ettertid vorte fjerna ved at dei har skore bort eit stykke av det nye golvbelegget, og deretter limt inn eit tilsvarande stykke som ser nesten ut som golvbelegget på staden. Ein kan sjå at det ligg noko innfelt her, men til reparasjon å vere er det ein fin reparasjon.

Så hadde det vore ein skade dei reparerte. Men det var jo ikkje ein skade dei reparerte. Det var skadeunngåinga dei reperarte. Golvet måtte reparerast allereie før skade hadde oppstått.

Reparert krater seinare i september, no også med silikonfuge langs vegg og lister (sjå seinare i bloggposten).

Eg nemnde at golvlistene ikkje vart tekne bort før golvarbeidet. I staden vart altså det gamle golvbelegget skore bort berre utanfor listene. Golvet vart dermed ikkje avretta frå vegg til vegg men berre bort til golvlist som framleis har gamalt golvbelegg under seg. Langs vegger med golvlist stoppar altså avrettinga rundt 15–20 mm unna veggen, avhengig av kvar kniven har gått. Og til slutt vart det nye golvbelegget lagt opptil 4–5 mm utanfor golvlista igjen, med ei glipe imellom.

Ja, ei glipe mellom golvbelegget og den golvlista som eigentleg har som funksjon å skjule den glipa. Så la oss sjå litt på glipene.

Gliper langs veggene

Det gamle golvet gjekk under listene, frå vegg til vegg. Men å leggje det nye golvbelegget med ei open glipe bort til den lista som eigentleg har som funksjon å skjule glipa og halde golvet tett, det fanst det som nemnt ei forklaring på:

«Vi plar gjere det slik,» sa den ansvarlege i juli, for tapeten bak lista kunne verte skada dersom dei løyste på lista. Og dei ville ikkje tilføre ny skade. «Det er på denne måten vi gjer det når det er forsikringssak,» kompletterte serviceleiaren hans ein månad seinare, med eit nikkande forsikringsselskap til stades.

Så altså, når noko er forsikra, så får ein tilbakeført alt til tilsvarande stand som før skaden, med mindre det er forsikringssak.

Denne glipa på oppunder ein halv centimeter mellom golvbelegg og golvlist kan vere litt vanskeleg å sjå på biletet fordi avrettingsmassen i botnen har vorte smurd litt oppover lista på den same staden. Sjå også biletet frå det same området under mellomtittelen «Sprut og søl» over.

Nedst på biletet ser vi ein litt smalare del av glipa. I bakgrunnen har vi den straks etterpå ferdigmonterte sokkelen på kjøkeninnreiinga.

Ei glipe som sjanglar seg ut til ca. ein centimeter utanfor veggen. Dette er for ordens skuld ved ein vegg som ikkje hadde golvlist.

Men kva skulle skje med glipene? Vi varsla allereie 17. juli at pga. dei problema som ville oppstå ved framtidig listarbeid, var det mogeleg at vi ikkje ville gå med på denne utføringa. Handverkaren som hadde oppsyn med arbeidet, informerte oss då om at dei hadde planar om å leggje vaskelist utanpå golvlistene.

Vaskelist vart sidan endra til silikonfuge fordi vi ikkje ville ha feite dobbellister liggjande synleg langs veggene overalt, særleg ville vi ikkje ha vaskelist utanpå golvlister med profil. Og når vi ikkje ville ha noko sånt, så hadde golvleggjarane krav på å få reparere arbeidet sitt på sin eigen måte fyrst, dvs. med silikon. Vi fekk klar beskjed frå forsikringsselskapet på reklamasjonssynfaringa, med tre andre nikkande partar til stades, om at vi dermed ikkje hadde noko anna val enn å godta eit slikt forsøk (vi fekk ein svarfrist, og måtte jo berre svare at det var greitt å prøve).

Silikon tettar glipene som normalt skulle ha vore under golvlistene som no i staden er nedmura i golvet.

Silikonfuge viste seg sjølvsagt å ikkje vere spesielt fint (golv som går under lista, er penare). Men silikonen gjer heller ikkje noko med det grunnleggjande problemet her. Ved framtidig listarbeid, når ein treng å løyse på lister som no ligg nedmura, så kan ein jo tenkje seg kva som vil skje: djupe groper langs veggene, og gjerne behov for nytt golvarbeid attpå om ein vil unngå skjulte vollgraver under nye golvlister.

Vollgrav

Det framtidige listarbeidet kom fort. For det nye golvbelegget vart jo skore til og lagt også utanfor lister som måtte fjernast eller modifiserast pga. endra kjøkeninnreiing. Krateret ved den tidlegare vertikale lista er allereie nemnt. Men det fanst også ei golvlist under benkeplate og radiator. Den lista gjekk tidlegare frå sokkel til sokkel på kjøkeninnreiinga. Ettersom den nye kjøkeninnreiinga er litt smalare, vart det no ein påfallande avstand frå sokkel til list, i begge endane.

Her måtte sjølvsagt noko gjerast. Den gamle golvlista måtte, ja nettopp, ho måtte fjernast, etter at ho fyrst hadde vorte nedmura og deretter fått sin dæsj med silikon. Dessutan skulle veggen på staden få tapet og eit strok med måling.

Den gamle golvlista ved vestveggen, med sokkel til kjøkeninnreiinga til venstre på biletet. Golvlista hadde nettopp vorte mura ned i det nye golvet, men var for kort både her og i den andre enden, og måtte skiftast. Legg også merke til den breie stripa med silikon som var smurd langs den delen av lista som var over golvnivå.

Som han sa det, han som tok kontakt om dette listarbeidet, og som altså høyrer til eit heilt anna firma enn golvleggjarane: Denne lista må skiftast, og det må jo vere list der.

«Ja, no må det vere list der,» var svaret vårt, «for det er jo ikkje golv under».

Det nye golvbelegget på den staden endar rundt 22 mm frå veggen, og mellom golvbelegget og veggen hadde det no openberra seg ei uavretta grop der den gamle golvlista hadde vore. Gropa var ca. 9,5 mm djup, med ei stripe av det gamle golvbelegget i botnen. Utanfor endane på den lista som no vart for kort og som derfor vart fjerna, er derimot golvet avretta, og det er lagt nytt golvbelegg. Oppå denne gropa vart det no lagt ei ny golvlist.

La meg gjenta: Den nye golvlista vart lagd som eit lok oppå ei grop, ei skjult vollgrav, som var 9,5 mm djup og 22 mm brei, og som strekte seg langs lengda av den gamle lista, med ei stripe av det gamle golvbelegget i botnen. Gropa går under namnet Den Vestre Vollgrava.

Då lista vart fjerna, avdekte ho ei 9,5 mm djup og 22 mm brei grop med det gamle golvbelegget i botnen. Gropa går under namnet Den Vestre Vollgrava.

Han som laga den nye golvlista, gjorde ein fin jobb. Den nye golvlista vart ekstra feit for å dekkje vollgrava og silikonfuga, men det var ikkje nok. Det var silikonrestar og små sprekker å sjå, somme stader var det framleis eit par millimeter ut til det nye golvbelegget, og under var det altså eit nesten 1 cm djupt hòl i golvet.

Dette er på kjøkenet, der er det gjerne vått, og akkurat her ved denne omsider delvis tildekte vollgrava er det også at kattane held til og søler vatn. Utover det generelle våtromsspørsmålet var ein viktig grunn til at vi valde golvbelegg og ikkje laminat eller standardpakken med parkett, nettopp at vi har to kattar, med alt sølet ved vasskåla.

Ei ny og feitare golvlist dekte gropa, men ikkje godt nok.

Snikkaren såg problemet, tok bort den nye lista igjen, tetta vollgrava med pølse og silikon, og bygde ut lista endå meir. Feitare list skal ein leite lenge etter. Resten av kjøkenet har nedmura golvlister som før, med vollgraver som ligg klare til bruk.

– Men har du ikkje alltid ynskt deg vollgrav? spurde nokon meg på jobben, og prøvde å sjå det positive i det.

Lista var gjord endå feitare, og samstundes vart Den Vestre Vollgrava under henne fylt igjen med ymis fyllmasse.

Og forresten

At det er kjekt å ha arbeidslys, forstår vi. Men når ein lysarmatur frå den kjøkeninnreiinga som ikkje finst lenger, er provisorisk bortslengd til oppbevaring på skrå i den enno ubygde vindaugskarmen, og elles berre heng etter leidninga, så vil vi tilrå at ein ikkje forlèt armaturen i påslegen tilstand og lèt lyset stå på utan tilsyn heile natta.

Det ville vi meint også om vi ikkje hadde hatt ein brann å overleve. Kall oss sære, men vi har alltid – også før brannen – vore pedantiske på branntryggleik.

Tilsyns- og festelaus lysarmatur i full vigør ventar på at golvleggjarane i målarfirmaet skal kome tilbake neste morgon.

Å la golvistene stå

Det var det å ikkje fjerne golvlistene som fekk dei fleste konsekvensane: nedstøypte lister, krater i golvet, groper i golvet, golvavretting som stoppar langt unna veggen, og gliper i golvet som eigentleg skulle ha vore under nettopp golvlistene. Men å snakke med oss om slike val i arbeidsmåte, det var uaktuelt, viste det seg. Rettnok var det greitt å la oss velje produkt (golvbelegg framfor parkett) slik at dei fekk oppdraget, og det var greitt å hjelpe til med produktkatalog. Men vi fekk altså ikkje høve til å velje mellom skikkeleg arbeid og forsikringsvarianten, om så mot eit mellomlegg.

«Vi forheld oss berre til oppdragsgjevar (entreprenøren), ikkje til dykk.» Forsikringsselskapet nikka framleis, og la til at dei legg seg jo ikkje opp i arbeidsmåten. Det gjer heller ikkje oppdragsgjevar.

Så her har målarfirmaet fått halde på fritt, utan at nokon andre har hatt noko dei skulle sagt. Aller minst hadde vi noko vi skulle sagt.

Tenk så mykje som kunne ha vore annleis dersom dei hadde spurt om vi ville betale mellomlegg for å få fjerna golvlistene. Eg var til og med til stades då arbeidet tok til (ikkje lenge nok til å forstå kva i all verda slags plan dei hadde for arbeidet). Men når firmaet er innleigt av ein entreprenør som er engasjert av eit forsikringsselskap som har burettslaget, ikkje oss, som kunde, så spør ein altså ikkje irrelevante framandfolk som berre eig andelen, som har dette som heim, og som normalt måtte ha betalt alt sånt arbeid av eiga lomme.

Til samanlikning har alle andre handverkarfirma som har vore inne i heimen vår, inkludert oss i vala sine, jamvel med synfaring på førehand. Elektrikaren ringde til og med to gonger på rappen for å drøfte den nøyaktige plasseringa av eit stikk i veggen, og kva konsekvensar dette ville ha for tapetsert vegg og plassering av kjøleskap. Fagfolk, veit du.

Og ja, apropos støv og fagfolk. Dei som skulle skifte kjøkenvindauga våre, ville ikkje eingong gjere dét utan fyrst å setje opp ein plastvegg og isolere den delen av kjøkenet. I tilfelle det skulle kome støv.

I den opphavlege reklamasjonen på golvlegginga kravde vi å få lagt golvbelegget på nytt, på skikkeleg måte og med skikkeleg listarbeid. Det gjekk ingen av partane med på, sidan firmaet skulle få lov til å prøve å reparere på sin eigen måte fyrst. Firmaet måtte berre få meir permanent tilgang til nøkkelen vår for å få gjort det.

Det fekk dei, ved at vi gav nøkkelen til oppdragsgjevar/entreprenør. Det tok deretter to veker før reparasjonsarbeidet kom i gang.

Men allereie etter éi veke hadde nokon fått nøkkeltilgang og vore innom og montert kjøkeninnreiing oppå det golvet som vi hadde reklamert på, før reparasjonarbeidet hadde byrja, og utan å orientere oss før arbeidet var godt i gang. Kjøkenleverandøren, som forresten var alle tiders og også hadde ein kjempeflink montør, hadde nemleg hatt ein dialog med entreprenøren (som forresten også har alle tiders folk) om at no var alt klart. Fint det då. Og no har vi altså også flytta heim, sjølvsagt utan synfaring (bloggpost 1 og bloggpost 2 om heimflyttinga).

Så kva gjer vi med dette? Sei dét.

Plutseleg stod det eit kjøken på det golvet som vi hadde reklamert på. Dei som hadde fått låne nøkkelen vår for å sleppe inn golvfolket, hadde sloppe inn kjøkenfolket etter å ha hatt ein dialog med dei, fekk vi vite.

– – –

Tidlegare bloggpostar om brannen:
1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid – 9. Vi har flytta heim

[Oppdatering 28.3.2016: Det har kome ein oppfylgjarbloggpost: Kjøkengolvet og det som skjedde etterpå. Dei omtalte partane er Sverresborg Malerservice (golvlegging) og Tryg Forsikring. Entreprenøren er Norgeshus Fredheim & Paulsby.]

Read Full Post »

Vi har flytta heim

Det har vorte onsdag 7. oktober. Som fortalt for åtte dagar sidan, så skulle vi flytte heim frå mellombels bustad onsdag 30. september, men utan å vite før etter at vi hadde flytta ut, om vi skulle flytte eller ikkje, ettersom forsikringsselskapet til burettslaget ville vente med å ta høgd for at dei eksisterande forseinkingane med bygningsarbeidet kunne få nemneverdige konsekvensar. Det er kanskje litt urettvist å oppsummere det slik, men for vår situasjon isolert er det sant.

Utflytting

Misnøgd Tigris.

Så klokka 9 onsdag formiddag for ei veke sidan flytta vi ut frå mellombels bustad, og sende vaskarane inn. Men kvar skulle vi? Kvelden før skreiv eg på bloggen:

Så om du ser oss stå på ein parkeringsplass med koffert, kattebur og tvinnande tommeltottar i morgon, så veit du no kvifor.

Og onsdagen gjekk med til å køyre rundt på oss sjølve, kofferten og kattane, og til å konstatere at det nærma seg men framleis ikkje var innflyttingsklart heime. Dei som var i området akkurat under det vesle ærendet mitt på jobb, ville ha sett Judith inne i bilen på parkeringsplassen, med kattebur og tvinnande tommeltottar. Den nemnde kofferten var i ein annan bil. Eg gjengjelde tommeltvinninga etterpå.

Klart

Men kva ligg i «innflyttingsklart»? Sant nok var ikkje kjøkenet vårt heilt ferdig. Det stod igjen litt snikkar- og røyrleggjararbeid. Men verandaene (balkongane), som skal vere rømmingsveg i tilfelle inngangsdøra like under er blokkert, var òg nokre veker forseinka. Poenget med dei nye balkongane, utover å erstatte dei som forsvann, er at dei vert meir brannsikre, og at det vert litt enklare å ta seg over til naboen, altså rømme sidelengs (slik vi kunne også før). Eg skal ta det kjapt:

Forsikringsselskapet melde veka i forvegen at vi kunne flytte inn som planlagt, «rømningsforholdene vil da være klare», og ved forseinkingar skulle dei dekkje inntil to veker med bortebuing. Så kom flyttedagen. Då rømmingsforholda framleis var forseinka og ikkje fanst, vart vilkåra endra til at «det er adkomst», altså at inngangsdøra var jo tilgjengeleg.

Vi oppfatta dette som ein smule useriøst. Det handla sjølvsagt ikkje berre om branntryggleik og litt uferdig kjøkenarbeid, det handla også om dei så langt uføreseielege rammene for flyttinga. Vi reagerte på denne nye vrien, og dei tilbaud så 1 (eitt) ekstra døger i utflytta mellombels bustad.

Fyrst av alle, einsleg til over helga.

Og neste dag, torsdag, kom plutseleg akkurat vår balkong, med melding dagen etter om at no var «rømningsmulighet» på plass. For skams skuld spurde vi om korleis ein slik einsleg balkong i røyken ville fungert som rømmingsveg under ein brann som den i desember. Svaret var: «Det er nå med ny balkong etablert en rømningsvei til dere ut [p]å balkong.»

Heimflytting

Halen rett til vêrs.

Vi hadde eigenfinansiert tak over hovudet, men fann det uhaldbart å bu i dagevis med berre oss sjølve, toalettveska og kattane. Så vi henta tilbake den nøkkelen som handverkarane har disponert, kjøpte ein vindaugs-brannstige, vaska etter oss, og laurdag 3. oktober, på dagen ti månader etter at vi rømde ut, flytta vi heim igjen. Kattane forstod kvar dei var, inspiserte arealet nøye, og var veldig glade.

Allereie onsdag førre veke vart det laga nokre nye, fine lister på kjøkenet. Fram til i går mangla rettnok ventilatorslangen (utsuget) ein overgang som måtte lagast av fagfolk, så vi fekk ikkje innvigd komfyren før i kveld. Det har dermed vore minimalt med oppvask, og det var greitt på sitt vis, for vi stod også i kø med røyrleggjararbeidet ved oppvaskmaskina like lenge, og ventar framleis på elektrikar der. Og å ete ute er vel kjekt. Snart kjem også den nye radiatoren. Vi skulle sjølvsagt gjerne ha vore litt meir på jobb og litt mindre heime på handverkarærend. Men forsikringsselskapet sparer jo fleire hundre kroner på det, då.

Og så er det sjølvsagt godt å vere heime frå eksiltilværet.

– – –

Tidlegare bloggpostar om brannen: 1. Då brannen kom – 2. Den andre dagen utan heim – 3. Ryddedagar – 4. Oppdateringar etter brannen – 5. På plass i eksilet – 6. Reparasjonar tek tid – 7. Nei, vi har ikkje flytta heim – 8. Nedteljing på overtid

Oppdatering 28.3.2016: Bålhopping. Dette dreier seg om Tryg Forsikring.

Read Full Post »